លាភសំណាងជាអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រាថ្នាចង់បាន ប្រែក្លាយអំពើអាក្រក់មកជាសេចក្ដីសុខ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពរជ័យមិនមែនជាអ្វីដែលកើតឡើងដោយធម្មជាតិ ហើយក៏មិនមែនជាអ្វីដែលអាចទទួលបានដោយកម្លាំងដែរ។
បុគ្គលដែលមានពរជ័យច្រើន ជាធម្មតាមានគុណសម្បត្តិល្អ លក្ខណៈពិសេស និងដឹកនាំជីវិតដោយសុខសាន្ត។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដែលបាត់បង់ពរ ដោយសារតែមានទម្លាប់អាក្រក់ ដែលបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងដល់ជីវិតរបស់ពួកគេ។
គេតែងនិយាយថា ឧត្តមគតិកើតចេញពីចិត្ត ហើយជោគវាសនារបស់មនុស្សប្រែប្រួលទៅរកភាពល្អប្រសើរ ដោយសារការផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិត។ បើអ្នកបណ្ដុះចិត្តគំនិតអាក្រក់ ខ្លួនអ្នកនឹងងាយនឹងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ខ្វាក់ភ្នែក បង្កើតគំនិតខុស និងប្រព្រឹត្តមិនសមរម្យ។
១. មនុស្សឃោរឃៅ
មនុស្សដែលគ្មានក្ដីសុខ សុភមង្គល ច្រើនតែនិយាយពាក្យអាក្រក់។ ពួកគេប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សគ្មានបេះដូង តឹងរឹងពេក ដូច្នេះពរជ័យរបស់ពួកគេក៏មានតិចទៅៗ។
សម្រាប់មនុស្សរឹងរូស រឿងតិចតួចណាស់អាចផ្គាប់ចិត្តគេ ហើយគ្មាននរណាអាចផ្គាប់ចិត្តគេបានឡើយ។ មនុស្សឃោរឃៅ គឺតែងតែជាអ្នកល្អឥតខ្ចោះ ដោយប្រើប្រាស់ស្តង់ដារល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីទាមទារពីអ្នកដទៃ។ នៅពេលដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាស្តង់ដាររបស់អ្នកដទៃខុសពីខ្លួន ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាដូចជាបន្លានៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេ។
លើលោកនេះគ្មាននរណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ហើយប្រសិនបើមានមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនោះ វាពិតជាលំបាកក្នុងការរស់នៅបានយូរ។ មនុស្សឃោរឃៅនិយាយពាក្យផ្អែមច្រើន ច្រើនតែរិះគន់អ្នកដទៃ មិនប្រើការស្រលាញ់រាប់អាន មិនផ្តល់មុខមាត់ដល់អ្នកដទៃ ច្រើនតែធ្វើឱ្យអ្នកដទៃអាម៉ាស់មុខ។
លើសពីនេះ មនុស្សឃោរឃៅតែងតែមើលឃើញខ្លួនឯងជាចំណុចចម្បង មិនចេះគិតដល់អ្នកដទៃ។ លើលោកនេះ បើមិនចេះគិតឱ្យអ្នកដទៃ មិនអាចធ្វើអ្វីឱ្យអ្នកដទៃបានទេ តើអ្នកអាចសុំឱ្យអ្នកដទៃគិតយ៉ាងណា? បើដូច្នេះមែន ញាតិមិត្តជិតឆ្ងាយនឹងចាកចេញទៅ ហើយពរជ័យនឹងកើតឡើង។
២. ប្រកួតប្រជែង ដណ្ដើម ចង់បានមុខមាត់
សម្រាប់មនុស្ស លើកលែងតែបញ្ហាកើត និងមរណៈ ការលំបាកបំផុតក្នុងការយកឈ្នះ គឺកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងការទទួលបាន។ នៅពេលដែលកេរ្តិ៍ឈ្មោះ នៅចំពោះមុខអ្នក វាមិនពិបាកក្នុងការលោភលន់នោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលអ្នកមានគំនិតចង់ដណ្តើមយកកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន នោះពរជ័យនឹងចាកចេញពីអ្នក។
មានសុភាសិតមួយឃ្លាបានពោលថា៖ «របងមានបង្គោលបី មនុស្សល្អមានជំនួយបីនាក់» ។ បើគ្មានអ្នកណាមកជួយទេ ផែនការរបស់អ្នកមិនថាធំប៉ុនណា ក៏មិនអាចល្អឥតខ្ចោះបានដែរ ទោះបីជាក្តីប្រាថ្នារបស់អ្នកធំប៉ុនណាក៏ដោយ វាពិបាកក្នុងការបំពេញឱ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយណាស់។
៣. ចូលចិត្តបង្ហាញអួតខ្លួនឆ្លាត
មនុស្សដែលចូលចិត្តបង្ហាញភាពវៃឆ្លាត គឺជាមនុស្សកម្រិតទាប ច្រើនតែប្រើពាក្យផ្កាប់មុខ ប៉ុន្តែមិនសូវមានសំណាងឡើយ។ មនុស្សដែលអួតអំពីភាពវៃឆ្លាតរបស់ពួកគេ តែងតែប្រៀបធៀបខ្លួនឯងជាមួយអ្នកដទៃ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេមានភាពវៃឆ្លាតជាងអ្នកដទៃ ដោយហេតុនេះចង់ឱ្យអ្នកដទៃធ្វើតាម។
យើងទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថា កត្តាកំណត់នៃភាពប៉ិនប្រសប់របស់បុគ្គលម្នាក់ បន្ថែមពីលើការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ក៏អាស្រ័យលើទេពកោសល្យរបស់គាត់ផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះបានប្រទានឱ្យអ្នកនូវទេពកោសល្យផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ ដើម្បីចង់ឱ្យអ្នកនាំយកទេពកោសល្យនោះទៅកាន់សាធារណជន មិនមែនសម្រាប់អ្នកដើម្បីអួតនោះទេ។
ទេពកោសល្យដែលខ្លួនមាន សូមបណ្ដុះបណ្ដាល និងកែលម្អឥតឈប់ឈរ ដើម្បីបម្រើមនុស្ស ប្រែក្លាយខ្លួនជាមនុស្សមានចំណេះដឹង មានបេះដូងស្រលាញ់មនុស្សធម៌។ មានតែពេលនោះទេដែលទេពកោសល្យរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់។
មនុស្សម្នាក់ជាអ្នកនិយាយល្អណាស់ ទេពកោសល្យអក្សរសាស្ត្រក៏ពូកែដែរ តែបើគ្មានការអនុវត្តជាក់ស្តែងទេ បុគ្គលនេះគ្រាន់តែនិយាយទ្រឹស្តីប៉ុណ្ណោះ៕
ប្រភព ៖ បរទេស / Knongsrok