តើពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ចាស់ៗបុរាណ នៅតែមានពិតដូចសម័យបច្ចុប្បន្នដែរឬទេ? តាមទស្សនៈប្រពៃណីរបស់អាស៊ីបូព៌ាបានពោលថា "អ្នកមានមិនបង្កើតកូនប្រុសច្រើន អ្នកក្រមិនបន្ថែមកូនស្រីឡើយ"។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សចាស់និយាយដូច្នេះ?
១. គ្រួសារអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភ មិនចង់បានកូនប្រុសច្រើន
មូលហេតុកំណើតនៃគំនិតនេះ គឺថា កាលពីអតីតកាលសង្គមកសិកម្មត្រូវបានអភិវឌ្ឍកម្លាំងពលកម្មសំខាន់គឺបុរស មនុស្សដែលមានកម្លាំងរាងកាយល្អ អាចបង្កើតទ្រព្យសម្បត្តិសម្រាប់គ្រួសារ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី គ្រួសារអ្នកមានមិនខ្វះលុយ មិនខ្វះធនធានមនុស្ស។ ពួកគេត្រូវការកូនប្រុសតែមួយ ឬពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ លើសពីនេះទៀត នៅសម័យបុរាណ វាជារឿងធម្មតាក្នុងការធ្វើតាមពហុពន្ធភាព (ប្តីតែមួយមានប្រពន្ធច្រើន) ជាពិសេសគ្រួសារអ្នកមាន។
បើប្រពន្ធនីមួយៗសម្រាលបានកូនប្រុសនោះ មិនត្រឹមតែមានបញ្ហាក្នុងការបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែការរៀបចំពិធីជប់លៀងក៏ត្រូវចំណាយច្រើនដែរ។ ជម្លោះរឿងលុយកាក់ជាបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យមនុស្សបាត់បង់ស្មារតីអាចបង្កភាពចលាចលក្នុងគ្រួសារ។ ដូច្នេះ ដើម្បីចៀសវាងជម្លោះក្នុងគ្រួសារ ចាស់ៗបានផ្ដាំថា « អ្នកមានមិនគួរមានកូនប្រុសច្រើនពេកទេ» ។
២. អ្នកក្រ កុំយកកូនស្រីច្រើន
កាលពីអតីតកាល ជីវិតរបស់ក្មេងស្រីតែងតែជួបប្រទះនឹងការលំបាក និងដែនកំណត់ជាច្រើន។ លើសពីនេះ ស្ត្រីក៏ត្រូវប្រកាន់យកនូវទស្សនៈ «គោរពប្រតិបត្តិបីយ៉ាង គុណធម៌បួនយ៉ាង» «ប្ដី និងកូនជាអ្វីៗទាំងអស់»... ក្នុងបរិបទនៃសង្គមកសិកម្មដែលត្រូវការកម្លាំងពលកម្មច្រើននោះ ស្ត្រីនឹងមិនមានតម្លៃឡើយ។
ត្រូវបានគេវាយតម្លៃថា ស្ត្ត្រីច្រើន មិនអាចជួយអ្វីបានទេ បុរាណមានជំនឿថា ការសម្រាលកូនស្រី មានន័យថា បន្ថែមមាត់ មិនបន្ថែមអវយវៈដើម្បីធ្វើការឡើយ។ គ្រួសារក្រីក្រមិនមានកូនស្រីបន្ថែមដោយសារតែរឿងនោះ។
លើសពីនេះ កាលពីមុន កូនស្រីដែលមិនមានប្រវត្តិគ្រួសារល្អ និងគ្មានការអប់រំ នឹងត្រូវគ្រួសារប្តីមើលងាយខ្លាំងណាស់។ ក្រៅពីគ្រួសារក្រីក្រគ្មានថ្លៃបណ្ណាការ គ្រួសារប្តីក៏មិនគោរព ឱ្យតម្លៃដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណា ការលើកឡើងនេះអនុវត្តទៅតាមកាលៈទេសៈនៃសង្គមទំនើបនឹ ងលែងជាការពិតទៀតហើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ គូស្វាមីភរិយាមានទំនោរមានកូនតិចជាង។ មនុស្សជាច្រើនមិនបានផ្តល់សារៈសំខាន់ខ្លាំងដល់ភេទរបស់កូនពួកគេទេ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺ ឪពុកម្តាយមានលក្ខខណ្ឌគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការមើលថែ និងចិញ្ចឹមកូនឱ្យក្លាយជាមនុស្ស៕
ប្រភព ៖ Phunutoday / Knongsrok