រឿងមួយដែលឪពុកម្តាយគ្រប់រូបព្រួយបារម្ភបំផុតរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិត
ឪពុកម្តាយតែងតែចង់ឱ្យកូនៗរបស់ពួកគេមានអនាគតភ្លឺស្វាង និងជីវិតរីករាយ។ ប៉ុន្តែការភ័យខ្លាចដ៏ធំបំផុតអាចមកពីបញ្ហាប្រឈម និងការល្បួងដែលកុមារប្រឈមមុខកាន់តែខ្លាំងឡើង។ នៅក្នុងដំណើរការនៃការចិញ្ចឹមកូន ប្រហែលជារឿងដែលឪពុកម្តាយព្រួយបារម្ភបំផុតនោះគឺថា ខ្លួនពួកគេជិតដល់អាយុមរណៈហើយ ប៉ុន្តែការមើលកូនរបស់ពួកគេនៅមិនទាន់ដល់ត្រើយនៅឡើយ។ រាល់ជំហានដែលកុមារធ្វើ ចាប់ពីពេលដែលពួកគេរៀនដើររហូតដល់ពេញវ័យ ឪពុកម្តាយមានការព្រួយបារម្ភ និងមានការភ័យខ្លាចជាច្រើន។ ពោលគឺត្រូវអប់រំកូនឲ្យបានល្អ ធ្វើម៉េចឲ្យគេអាចឯករាជ្យ ចេះមើលថែខ្លួនឯងពេលគ្មានវត្តមានឪពុកម្តាយ។
មិនមានរូបមន្តជាក់លាក់សម្រាប់ការចិញ្ចឹមកូនទេ ដោយសារតែកុមារម្នាក់ៗគឺមានភាពខ្លាំងនិងបុគ្គលិកលក្ខណៈរៀងខ្លួន។ ប៉ុន្តែមានរឿងមួយដែលឪពុកម្ដាយត្រូវចងចាំគឺត្រូវបង្រៀនកូនឱ្យចេះឱនលំទោននិងសម្របខ្លួនជានិច្ច។ ក្តីបារម្ភដ៏ធំបំផុតរបស់ឪពុកម្តាយគឺមិនត្រឹមតែការភ័យខ្លាចកូនរបស់ពួកគេវង្វេងនឹងភាពភ្លើតភ្លើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាការភ័យខ្លាចនៃការបាត់បង់សមត្ថភាពក្នុងការដឹកនាំ និងការពារកូនរបស់ពួកគេនៅលើផ្លូវនៃជីវិតនេះដែរ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើឪពុកម្តាយមានទំនុកចិត្តនិងអត់ធ្មត់ កូនរបស់ពួកគេប្រាកដជាអាចយកឈ្នះបានគ្រប់យ៉ាងដោយខ្លួនឯង។
ការតម្រង់ទិស ការអប់រំរបស់កុមារគឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតមួយ ដើម្បីឱ្យកុមារដើរតាមមាគ៌ាត្រឹមត្រូវ។ វាមិនត្រឹមតែចាំបាច់ដើម្បីឱ្យមានវិធីសាស្រ្តអប់រំប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងត្រូវមានភាពអត់ធ្មត់ និងការយល់ដឹងស៊ីជម្រៅអំពីចិត្តវិទ្យា និងតម្រូវការរបស់កុមារផងដែរ។ ឪពុកម្តាយត្រូវបង្កើតបរិយាកាសកក់ក្តៅ សុវត្ថិភាព និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលកុមារអាចទទួលបានការគាំទ្រ និងការជឿទុកចិត្តពីគ្រួសារ។ បន្ទាប់មកគឺស្តាប់កូនឲ្យបានច្រើន ជាជាងស្តីអោយកូន។ មាតាបិតាគួរតែលើកទឹកចិត្តកូនឱ្យចូលរួមក្នុងសកម្មភាពក្រៅកម្មវិធីសិក្សា សង្កេត និងទទួលស្គាល់ទេពកោសល្យឆ្នើមរបស់កូន៕
ព័ត៌មានថ្មីៗ
