ព្រោះភាពក្មេងខ្ចី ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សយើងមួយចំនួនធំ បង្កើតកំហុសធំៗទាំង ៥ នេះនៅក្នុងជីវិត យ៉ាងណា ក៏គួរតែចេះអភ័យ និងលើកលែងឱ្យខ្លួនឯង
ទោះអតីតកាលយើងខុសយ៉ាងណា ចូរយើងក្រឡេកមើលទៅក្រោយដោយក្រសែភ្នែកអធ្យាស្រ័យ ជំនួសឱ្យការធ្វើទារុណកម្ម និងការស្តីបន្ទោសចំពោះខ្លួនឯង។
ក្នុងដំណើរឆ្ពោះទៅរកភាពពេញវ័យ កំហុសគឺចៀសមិនរួចឡើយ។ វាអាចទៅរួចដែលថាពួកយើងភាគច្រើននឹងធ្វើខុសដូចគ្នា ប៉ុន្តែម្នាក់ៗមានរឿងរៀងៗខ្លួន។ មិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់ក្នុងអតីតកាលនោះទេ ជាពិសេសនៅពេលដែលរំឭកពួកគេអំពីអារម្មណ៍ដូចជាការឈឺចាប់ និងការអាម៉ាស់ជាដើម។
នៅពេលដែលអ្នកហ៊ានប្រឈមមុខនឹងកំហុសរបស់អ្នក នោះគឺជាពេលដែលអ្នកកាន់តែចាស់ទុំ រឹងមាំ និងក្លាហានជាងមុន។ ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវរាយបញ្ជីកំហុសដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្ញុំកាលពីអតីតកាល ទាំងនេះប្រហែលជាកំហុសដែលខ្ញុំសោកស្តាយបំផុត។
១. មិនមានចំណេះដឹងអំពីការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួន
ឃ្លាថា "ហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួន" អាចស្តាប់ទៅដូចជារឿងធំមួយសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែវិធីដែលស្រួលយល់បំផុតនោះគឺ ការគ្រប់គ្រងការរកលុយ ការចំណាយ និងការសន្សំប្រាក់។ យើងភាគច្រើនមិនបានសិក្សាអំពីការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួនតាមវិធីសាស្រ្ត និងវិទ្យាសាស្ត្រទេ។ យើងចូលក្នុងជីវិត រកបានលុយដំបូង ហើយនៅតែមិនដឹងពីរបៀបប្រើវាឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។
យើងក៏ព្យាយាមរៀនពីរបៀបគ្រប់គ្រងការចំណាយ និងការសន្សំដើម្បីធ្វើតាម ប៉ុន្តែជារឿយៗបរាជ័យ។ ដោយសារតែបទពិសោធន៍របស់អ្នកដ៏ទៃ ឬអត្ថបទដែលផ្តល់តែវិធីសាស្រ្តជាក់លាក់មួយចំនួនជាមួយនឹងទស្សនៈមានកំណត់។ វិធីសាស្រ្តទាំងនេះប្រហែលជាមិនស័ក្តិសមសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាទេ ដែលជាមូលហេតុដែលយើងខកខានក្នុងការអនុវត្តន៍វា។ អ្វីដែលយើងខ្វះនោះគឺ ផ្នត់គំនិតត្រឹមត្រូវអំពីហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួន យើងត្រូវការទិដ្ឋភាពទូលំទូលាយ តម្លាភាពជាងការសន្សំគ្រប់កាក់។
ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ជាមួយនឹងការអភិវឌ្ឍន៍ដ៏ខ្លាំងក្លានៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួនត្រូវបានពិភាក្សាកាន់តែទូលំទូលាយ។ មនុស្សជាច្រើនបាននាំយកចំណេះដឹង និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេលើហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួនមកចែករំលែកយ៉ាងទូលំទូលាយ។ ជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំទទួលបានគំនិត និងវិធីសាស្រ្តនៃការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួនតាមបែបវិទ្យាសាស្ត្រ និងមានប្រសិទ្ធភាព។
ក្នុងចំណោមអ្វីដែលយើងត្រូវតែរៀនក្នុងជីវិត ចំណេះដឹងនៃការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុផ្ទាល់ខ្លួន គឺជារឿងចាំបាច់បំផុតក្នុងការរៀន។ ការបង្កើត និងចំណាយប្រាក់គឺជាប់ទាក់ទងយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងជីវិតរបស់យើងភាគច្រើន វាពិបាកក្នុងការមានជីវិតប្រកបដោយគុណភាព បើគ្មានការគ្រប់គ្រងលុយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។
២. កាកសំណល់សុខភាព
ក្នុងវ័យ ២០ ឆ្នាំ យើងគ្មានអ្វីក្រៅពីយុវវ័យ និងសុខភាពដែលនៅតែស្ថិតក្នុងកម្រិតពេញមួយជីវិត។ ដោយសារតែបែបនេះ មនុស្សជាច្រើនបានលះបង់កម្លាំងកាយចិត្តដោយមិនបានខ្វាយខ្វល់ ព្រោះពួកគេនៅក្មេង និងមានសុខភាពល្អ។ ការសិក្សា ឬធ្វើការខ្លាំងពេក ក៏ជាទម្រង់នៃសុខភាពដែរ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់វានាំមកនូវតម្លៃខ្លះ។
កាកសំណល់មួយប្រភេទទៀត គឺការចូលគេងយឺត ញុំាអាហារមិនសូវមានសុខភាពល្អ និងអសកម្ម។ តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថាតើការគេងយឺតពេលលេង TikTok ឬមើលកុនសំខាន់ទេ? កាលនៅក្មេង អ្នកគិតថាវាគ្រាន់តែជារឿងតូចតាច តែបើអ្នកមិនចេះថែរក្សាសុខភាព លុះដល់អាយុ ៣០ ឆ្នាំ អ្នកនឹងឃើញរាងកាយរបស់អ្នកទ្រុឌទ្រោម បញ្ហាសុខភាពចាប់ផ្តើមលេចឡើង។ របស់ដែលកំណត់បំផុតក្នុងជីវិត គឺសុខភាព ដូច្នេះបើអ្នកបន្តខ្ជះខ្ជាយវាទៅថ្ងៃអនាគតនឹងបង់ថ្លៃ។
៣. មិនកសាងទំនាក់ទំនងផ្លូវចិត្តដែលមានសុខភាពល្អ
នៅតែដឹងថាស្នេហាជាបញ្ហាបេះដូង មិនមែនចិត្តទេ ប៉ុន្តែតើអ្នកទទួលស្គាល់ថាស្នេហាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើជីវិតរបស់យើងទេ? នៅពេលដែលយើងមានអាយុ ២០ ឆ្នាំ យើងតែងតែគិតថានៅអាយុនេះគ្រាន់តែស្នេហា និងបទពិសោធន៍មិនចាំបាច់ប្រញាប់ប្រញាល់កំណត់ថាច្បាស់នោះទេ។ ប៉ុន្តែដើម្បីស្វែងរកមនុស្សដែលសក្តិសមនិងរៀបការ យើងត្រូវចំណាយពេលវេលា និងការខិតខំច្រើន។
ក្នុងវ័យ ២០ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានសាងកំហុសជាច្រើនក្នុងរឿងស្នេហា។ ខ្ញុំជាប់គាំងក្នុងទំនាក់ទំនងដ៏ឈឺចាប់ ហើយនៅតែលងបន្លាចពួកគេជាច្រើនឆ្នាំបន្ទាប់ពីពួកគេបានបញ្ចប់។ វាធ្លាប់ធ្វើឱ្យសុខភាពខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក ធ្វើឱ្យខ្ញុំមិនអាចផ្តោតលើការងារ ឬទិដ្ឋភាពផ្សេងទៀតនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ កាលនៅក្មេង ខ្ញុំជាមនុស្សរឹងរូស ប្រកាន់តែម្ខាង ជាមនុស្សដែលមិនដែលផ្តល់ក្តីស្រលាញ់ឱ្យខ្ញុំ ឬណាត់ជួបមនុស្សដែលផ្តល់ភាពឯកាឱ្យខ្ញុំតិច ល្អដូចមិត្តភក្តិ។
ក្រោយមកទើបខ្ញុំដឹងថា បើរកមនុស្សសមគួរនៅជាមួយគេ បើមិនដូច្នេះទេកុំប្រឹងបង្ខំហើយខាតពេលគ្នា។ មិនអីទេ បើអ្នកមិនមានអ្នកស្រលាញ់ទេ កុំបង្ខំចិត្តរើសយកព្រោះសម្ពាធពីមិត្តភ័ក្ដិ។
៤. កុំរស់នៅតាមធម្មជាតិរបស់អ្នក
ខ្ញុំជាមនុស្ស introvert ខ្លួនឯង ប៉ុន្តែតែងតែព្យាយាមបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យរស់នៅក្នុងរបៀបរស់នៅរបស់ extrovert ។ ពេលនៅសាលា គ្រូរបស់ខ្ញុំធ្លាប់សរសេរក្នុងសៀវភៅទំនាក់ទំនងជាមួយឪពុកម្តាយថា ខ្ញុំត្រូវប្រឡូកចូលក្នុងសង្គមច្រើនឱ្យបានច្រើន។ ខ្ញុំចាត់ទុកវាជារឿងដ៏តានតឹងខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំមិនសូវមានមិត្តភ័ក្ដិច្រើនទេ ប៉ុន្តែមានមិត្តជិតស្និទ្ធតែពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំធ្លាប់សរសើរមនុស្សខាងក្រៅ ពួកគេជាមនុស្សរួសរាយរាក់ទាក់ ចេះនិយាយលេងសើច ចេះរាប់រកមនុស្សជាច្រើន។ នោះហើយជាអ្វីដែលខ្ញុំបានព្យាយាម និងមិនអាចធ្វើបាន។ ខ្ញុំធ្លាប់ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការចេញទៅញុំាកាហ្វេ ច្រៀងខារ៉ាអូខេជាមួយមិត្តភ័ក្តិ ហើយបង្ហោះរូបភាពនៅលើហ្វេសប៊ុកដើម្បីបង្ហាញថាខ្ញុំមានមិត្តដែរ ខ្ញុំមិនតែងតែនៅផ្ទះទេ។
ក្រោយមកនៅពេលដែលចំណេះដឹងផ្នែកចិត្តវិទ្យាត្រូវបានពេញនិយម ភាគច្រើនក៏ចាប់ផ្តើមបើកចិត្តទទួលយកភាពខុសប្លែកពីអ្នកដទៃជាងពីមុន។ មនុស្សដូចខ្ញុំកំពុងចាប់ផ្តើមត្រូវបានគេមើលឃើញដោយមានភាពខុសគ្នានៃអ្នកណែនាំ។ ខ្ញុំអាចរស់នៅតាមធម្មជាតិរបស់ខ្ញុំដោយមិនចាំបាច់បន្ទោសខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនបើកចំហ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនចេញទៅក្រៅបន្ថែមទៀត។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តទាំងស្រុងដោយគ្រាន់តែ "ឱប" នៅផ្ទះ មើលភាពយន្ត សរសេរប្លុក ឬធ្វើអ្វីតែម្នាក់ឯង។
៥. រៀនពីកំហុសរបស់អ្នក ប៉ុន្តែត្រូវអត់ឱនចំពោះអតីតកាល
មានរឿងជាច្រើនដែលខ្ញុំចង់ណែនាំអំពីកំណែអតីតកាលរបស់ខ្ញុំអំពីខ្លួនខ្ញុំ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកខ្ញុំបានគិតនៅពេលនោះ ខ្ញុំច្បាស់ជាបានឮហើយ។ យើងអាចរៀនពីកំហុសរបស់យើង ពីកំហុសរបស់ខ្លួនទៅជាកំហុសរបស់អ្នកដទៃ។ ប៉ុន្តែមានមេរៀនដែលមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវឆ្លងកាត់ដើម្បីស្រូបយក។
មានរឿងដែលខ្ញុំដឹងថាខុសទាំងស្រុង ខ្ញុំឃើញគម្រូល្អ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែប្រព្រឹត្តវាជាបន្តបន្ទាប់។ មនុស្សគ្រប់រូបមានពេលវេលា "ក្មេង និងក្របី" ជួបប្រទះកំហុសដើម្បីធំឡើង។ ដូច្នេះ មិនថាអតីតកាលយើងខុសយ៉ាងណាទេ ចូរយើងក្រឡេកមើលទៅក្រោយដោយក្រសែភ្នែកអធ្យាស្រ័យ ជាជាងការធ្វើទារុណកម្ម និងការស្តីបន្ទោស៕
ប្រភព ៖ Emdep / knongsrok
ព័ត៌មានថ្មីៗ
