នៅកន្លែងដែលមានមនុស្សច្រើន អ្នកចេះត្រូវបិទមាត់ កុំចេះតែនិយាយស្ដី ប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃឱ្យសោះ។ កន្លែងដែលមានភាពវឹកវរ ចូររក្សាចិត្ត ចៀសវាងការធ្វើខុស។
១. ក្រមសីលធម៌រវាងមនុស្ស
មាន ៥ ចំណុច ដែលអ្នកគួរតែចងចាំឱ្យបានច្បាស់ ៖
- ទី១ ៖ គឺ មិនត្រូវបង្ហាញខ្លួនឯងថាឆ្លាតជាងអ្នកដទៃនោះឡើយ។
- ទី២ ៖ គឺទុកឱ្យអ្នកដទៃធ្វើជាមេ ហើយខ្លួនយើងស្ម័គ្រចិត្តធ្វើជាអនុប្រធាន។
- ទី៣ ៖ បើអ្នករស់នៅជាមួយការមើលងាយអ្នកដទៃ ហើយគ្មាននរណាក្នុងក្រសែភ្នែករបស់អ្នក នោះអ្នកនឹងចាញ់មួយជីវិត។
- ទី៤ ៖ បើអ្នកឧស្សាហ៍ឈ្លោះ ត្រូវ និងខុសជាមួយអ្នកដទៃ វានឹងពិបាកឈ្នះណាស់។
- ទី៥ ៖ គោរពអ្នកដទៃ គឺស្មើនឹងអ្នកគោរពខ្លួនឯង។
ការរស់នៅលើលោកនេះ ទាំងអស់គឺដោយសារតែពាក្យមន្តស្នេហ៍ ពាក្យថាបេះដូង ពាក្យពិត។
ប៉ះស្មាគ្នាទៅវិញទៅមកហើយដើរឆ្លងកាត់នោះ កុំទុក កុំបោះបង់ នោះជាគ្រួសារ។ ជាញឹកញាប់នៅក្បែរគាត់ គឺជាមិត្ត រស់ហើយស្លាប់នៅក្បែរគេ នោះជាសាច់ញាតិរបស់គេ។ មើលមុខគ្នាទៅហើយយល់ថាជាគូស្នេហ៍។
នៅក្នុងទំនាក់ទំនងណាមួយមិនចាំបាច់ល្អឥតខ្ចោះពេកទេ ត្រឹមតែយើងធ្វើខ្លួនឱ្យល្អត្រឹមត្រូវទៅ គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ពេលខ្យល់បក់បោក មេឃខៀវ សួស្តី ពេលមានព្យុះ មកលួងលោម លើកទឹកចិត្ត ពេលឯកា ស្មារលា... គ្រាន់តែទន់ភ្លន់ សាមញ្ញ តែមានន័យណាស់។
២. ចេះលើកឡើង ក៏ចេះដាក់ចុះ
ទុក្ខ ៤ យ៉ាងក្នុងជីវិតមនុស្ស !
- ទី១ គឺមិនអាចមើលឃើញតាមរយៈការមិនអាចមើលឃើញសន្តិភាព និងភាពសប្បាយរីករាយនៅក្នុងសង្គមប្រយុទ្ធ។
- ទី២ មិនអាចបញ្ចេញចោល មិនអាចបំភ្លេចចោលការសប្បាយដែលកន្លងហួស។ ម្យ៉ាងទៀត វាមិនមែនជាការបំភ្លេចគ្រាដ៏រុងរឿងពីអតីតកាលឡើយ។
- ទី៣ គឺកុំរំលង មិនជម្នះភាពសោកសៅក្នុងអារម្មណ៍អតីតកាល ជ្រួតជ្រាបក្នុងអារម្មណ៍សោកសៅកាលពីម្សិលមិញ។
- ទី៤ មិនព្រមបោះចោល។ មានពាក្យមួយឃ្លាថា ជីវិតប្រៀបដូចចម្រៀងស្នេហា ជួនកាលទាប ជួនកាលខ្ពស់ ។ ក្នុងនាមជាមនុស្សលោក អ្នកត្រូវតែអាចលើកឡើង និងដាក់ចុះរាល់ទុក្ខទាំងពួង។
ប៉ុន្តែមានមនុស្សច្រើនណាស់ ដែលអាចលើកវាបាន ប៉ុន្តែមិនអាចលែងបាន មិនអាចទម្លាក់ចុះបាន និងមនុស្សដែលមិនអាចបំភ្លេចោលនូវពីអតីតកាលបាន។
៣. សោកនាដកម្មដ៏ធំបំផុតនៃជីវិតមនុស្ស គឺការស្លាប់នៃចិត្ត
សោកនាដកម្មដ៏ធំបំផុតនៃជីវិតមនុស្ស គឺពិការផ្លូវចិត្ត និងការបាត់បង់ឆន្ទៈ។ មនុស្ស "បេះដូងស្លាប់" មិនអាចដឹងពីទុក្ខសោករបស់ខ្លួនបានទេ ប៉ុន្តែត្រូវតែទទួលស្គាល់ដោយអ្នកដទៃ។
"បេះដូងស្លាប់" គឺជាពេលដែលព្រលឹងបានត្រជាក់ចុះ ឆន្ទៈត្រូវបានបោះបង់ចោល វាគឺជាអ្នកខាងក្នុងដែលមិនដឹងថា ភាពរីករាយនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេបានស្លាប់ទៅហើយ មានតែអ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេប៉ុណ្ណោះដែលអាចរកឃើញវាបាន។
អ្នកមិនអាចនិយាយអំពីសមុទ្រជាមួយកង្កែបនៅបាតអណ្តូងទេ អ្នកមិនអាចនិយាយអំពីទឹកកក និងព្រិលជាមួយសត្វល្អិតរដូវក្តៅបានទេ។
យើងមិនអាចនិយាយអំពីមហាសមុទ្រដ៏ធំល្វឹងល្វើយ ជាមួយកង្កែបដែលគ្រាន់តែព្យួរកនៅបាតអណ្តូងនោះទេ ជីវិតត្រូវបានបង្ខាំងក្នុងថ្នាក់មានកំណត់។ ជាមួយនឹងសត្វល្អិតដែលរស់នៅតែក្នុងព្រះអាទិត្យក្តៅ មនុស្សម្នាក់មិនអាចប្រាប់ពីរឿងរ៉ាវនៃព្រិលត្រជាក់ និងទឹកកកបានទេ ព្រោះពួកគេមិនមានឱកាសទទួលបានបទពិសោធន៍ និងមានអារម្មណ៍។
នៅពេលប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃ ចាំបាច់ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើវិធីនៃការបង្ហាញ ការពិភាក្សាអំពីស្ថានភាព និងការយល់ដឹងពីភាគីម្ខាងទៀត។ បើមិនដូច្នេះទេ វានឹងនាំឱ្យមានផលដែលភាគីម្ខាងបន្ត “លេងត្រចៀកក្របី” ចំណែកភាគីម្ខាងទៀតគិតថា ភាគីម្ខាងទៀត “មិននិយាយភាសាមនុស្ស”៕
ប្រភព ៖ Phunutoday / Knongsrok