រឿងទាំង ៥ ដែលមនុស្សភាគច្រើនយល់ខុស ចំពោះ សាសនាព្រះពុទ្ធ ដែលនាំឱ្យខ្លួនរងទុក្ខ បាត់បង់ពរជ័យ សិរីសួស្ដីក្នុងជីវិត
ខាងក្រោមនេះ ជារឿងទាំង ៥ យ៉ាង ដែលអ្នកមិនគួរយល់ខុសពីព្រះពុទ្ធសាសនា ដើម្បីកុំឱ្យបាត់បង់នូវរាល់ពរជ័យទាំងឡាយដែលអ្នកបានបញ្ញើ។
១. មិនជឿថាមានព្រះពុទ្ធ (ប្រមាថ)
នៅក្នុងមនសិការខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះពុទ្ធដូចជាព្រះដទៃទៀត គឺអរូបីដែលគ្មានអត្ថិភាពជាក់ស្តែង។ ប៉ុន្តែបើយើងមើលឱ្យជិតទៅនឹងដឹងថាព្រះពុទ្ធមានដើមកំណើតមកពីមនុស្ស។ ដោយឆ្លងកាត់ដំណើរការដាំដុះជាច្រើន ព្រះអង្គបានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ ហើយបានទៅផ្សព្វផ្សាយព្រះធម៌គ្រប់ទិសទី ដើម្បីសង្គ្រោះទុក្ខ និងសង្គ្រោះសត្វលោក។
២. សុំព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រោសឱ្យបានសុខ
នៅមានមនុស្សជាច្រើនដែលជឿថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ដែលប្រទានពរដល់មនុស្សជាតិ។ វាគឺជាការទទួលយកបានសម្រាប់អ្នកដែលមិនទៅព្រះវិហារដើម្បីមានគំនិតទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលឧស្សាហ៍ទៅវត្ត ហើយនៅតែរក្សាគំនិតនេះ គឺពិបាកយល់ណាស់។ គេទៅវត្តដើម្បីបួងសួងសុំសុខភាពល្អ សុំលុយកាក់ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ។ ពួកគេបានថ្វាយផ្លែក្រូចពីរបីផ្លែ ចេកពីរបីស្និត ... ហើយគិតថាពួកគេស្មោះស្ម័គ្រគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ព្រះ និងព្រះពុទ្ធប្រទានពរដល់អ្វីៗជាច្រើន។
មនុស្សជាច្រើនចង់បានជីវិតដ៏សុខសាន្ត និងសន្តិភាព ដូច្នេះពួកគេតែងតែទៅវត្ត ព្រោះពួកគេគិតថា ព្រះពុទ្ធនឹងការពារពួកគេ។ ប៉ុន្តែត្រូវចាំថា ព្រះពុទ្ធទ្រង់បង្រៀនថា បើចង់បានផ្លែផ្អែម ត្រូវសាបគ្រាប់ក្រអូបជាមុនសិន។ កុំរំពឹងថានឹងសាបព្រួសម្ទេស និងច្រូតក្រូចឆ្មា។ ជីវិតមិនឋិតថេរ តែហេតុ និងផល តែងមានវិវាទ ជីវិតអតីតកាល ល្អ និងអាក្រក់ កិត្តិយស និងសិរី គឺអាស្រ័យដោយហេតុនៃដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។
៣. ព្រះពុទ្ធជាអ្នកសម្រេចចិត្តជោគវាសនារបស់មនុស្ស
ទស្សនៈនេះ គឺជាការពន្យល់សម្រាប់ការអនុវត្តអបិយជំនឿ។ ពួកគេជឿថាជោគវាសនារបស់ពួកគេត្រូវបានសម្រេចដោយព្រះ។ ប៉ុន្តែតាមការពិត ជោគវាសនារបស់មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានកំណត់ដោយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ ការរស់នៅដោយស្មោះត្រង់ ឬឃោរឃៅក៏ត្រូវបានកំណត់ដោយខ្លួនឯងដែរ។ កុំមានអបិយជំនឿដែលធ្វើឱ្យព្រះពុទ្ធសាសនាមានការប្រែប្រួលមិនដូចការបង្រៀនបែបគ្រិស្តនោះឡើយ។
៤. ពុទ្ធសាសនាសម្រាប់តែមនុស្សចាស់
វិញ្ញាណមិនមានអាយុ សាសនាមិនរើសអើងមនុស្ស។ ព្រះពុទ្ធសាសនា គឺជាជំនួយខាងវិញ្ញាណសម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលស្វែងរកសេចក្តីសុខពិតសម្រាប់ខ្លួន។ ដោយមិនគិតពីអាយុរបស់អ្នក ព្រះពុទ្ធសាសនាផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវចំណេះដឹង មេរៀន បទពិសោធន៍ និងទស្សនវិជ្ជាដ៏សាមញ្ញ ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យ។
៥. បួសត្រូវបួស
នេះជាការឈ្លក់វង្វេងជាច្រើនរបស់អ្នកដែលទើបតែចាប់ផ្តើមសិក្សាអំពីព្រះពុទ្ធ។ ពួកគេមិនអាចទប់ទល់នឹងអាហារបួសបានទេ ហើយមានអារម្មណ៍ថាវាគួរឱ្យរន្ធត់ក្នុងការក្លាយជាព្រះសង្ឃ។ ប៉ុន្តែព្រះពុទ្ធសាសនាមិនបង្ខំមនុស្សឱ្យបួសនោះទេ។ ការញុំាគឺល្អ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបួសបានទេ អ្នកគួរតែកំណត់ការសម្លាប់។
ជាអ្នកបួសតែមិនធ្វើអំពើល្អ ការបួសពេលនៅតែរក្សាកំហឹងក្នុងចិត្ត វាមិនប្រសើរទេ ដូចជាការញុំាអាហារបួសនោះ៕
ប្រភព ៖ Phunutoday / Knongsrok
ព័ត៌មានថ្មីៗ
