(តពីភាគ១) ដូចដែលបានដឹងមកហើយ បុរសខ្លាំង អាដុល ហ៊ីត្លែរ ដែលដឹកនាំអាល្លឺម៉ង់វាតទីយកទឹកដីស្ទើរទាំងស្រុងនៃទ្វីបអឺរ៉ុបទាំងមូល រួមទាំងទឹកដីមួយចំនួនរបស់អាហ្វ្រិចទៀតផងនោះ ត្រូវបានអស់អំណាចបន្ទាប់ពីត្រូវការវាយបកមកវិញពីសងខាងពោលគឺ ខាងសហភាពសូវៀត និងសម្ព័ន្ធមិត្តដែលមានការអន្តរាគមន៍ពីសហរដ្ឋអាមេរិកផងនោះ។
និយាយត្រឡប់ទៅវិញពីកងទ័ពអាល្លឺម៉ងដែលបានចូលលុកលុយសហភាពសូវៀត ដែលមកទល់នឹងទីក្រុងម៉ូស្គូ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី សហភាពសូវៀតមិនបានចុះចាញ់ដោយងាយស្រួលនោះទេ។ ក្រោយការឡោមព័ទ្ធជាច្រើនខែជុំវិញទីក្រុងម៉ូស្គូមក នៅខែធ្នូ ចុងឆ្នាំ១៩៤១ ស្តាលីន បានរុញកងទ័ពថ្មីប្រមាណ ៤លាននាក់អោយចូលក្នុងសមរភូមិដើម្បីការពារទីក្រុងម៉ូស្គូ និងវាយប្រហារទៅលើកងទ័ពអាល្លឺម៉ងវិញ។
កងទ័ពថ្មីនេះគឺត្រូវបានដកមកពីតំបន់ខេត្តម៉ាន់ជូរី ដែលនៅគ្រានោះ សហភាពសូវៀតក៏ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការវាយប្រហាររបស់កងទ័ពជប៉ុនផងដែរ តែនាសម័យកាលនោះគោលដៅសំខាន់របស់ជប៉ុន មិនមែនប៉ែកខាងជើងនៃពិភពលោកនោះទេ គោលដៅសំខាន់គឺប៉ែកខាងត្បូងនៃពិភពលោក មានតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ អាស៊ីទាំងមូលជាដើម។ នៅពេលនោះក្រោយការទទួលដំណឹង ជប៉ុនទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅលើមូលដ្ឋានទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិកនៅហាវ៉ៃ ហើយសហរដ្ឋអាមេរិកបានលុកដៃក្នុងភ្លើងសង្គ្រាមនោះ ស្តាលីន បានបញ្ចេញកម្លាំងទាហាននៃសហភាពសូវៀតវាយបកទៅលើកងទ័ពអាល្លឺម៉ង់។
ដោយសារកត្តាភូមិសាស្ត្រស្រាប់ផង កងទ័ពអាល្លឺម៉ង់ពុំបានប្រុងប្រៀបខ្លួនទុកមុននោះ បានចាញ់នឹងអាកាសធាតុត្រជាក់បំផុតនៅទីក្រុងម៉ូស្គូ ខណៈកងទ័ពម្ចាស់ស្រុកមិនចាញ់នោះទេព្រោះពួកគេជាម្ចាស់ស្រុកមានទម្លាប់ទៅហើយ។ សមរភូមិនៅទីក្រុងម៉ូស្គូ បានពន្យារពេលរាប់ខែគួបផ្សំនឹងកត្តាអាកាសធាតុត្រជាក់ផង រួមទាំងផ្លូវឆ្ងាយក្នុងការដឹកជញ្ជូនស្បៀងអាហារផងនោះ លើសពីនេះរួមទាំងការវាយប្រហាររបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងក្រុមសម្ព័ន្ធដទៃទៀតនោះ ទីបំផុតកងទ័ពអាល្លឺម៉ង់បានដកថយជាបណ្តើរៗ ពីទីក្រុងម៉ូស្គូ ត្រឡប់់ក្រោយជាលំដាប់លំដោយ ខណៈដែលកងទ័ពអាល្លឺម៉ង់ជាច្រើនត្រូវបានស្លាប់ និងរបួសរាប់មុឺននាក់។
នៅថ្ងៃទី០៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៤៤ ក្រុមកងទ័ពសម្ព័ន្ធមិត្តបានធ្វើការវាយលុកនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រ Normandie ប៉ែកខាងជើងប្រទេសបារាំង។ នៅឆ្នាំ១៩៤៤ សង្រ្គាមលោកលើកទី២បានឈានចូលដល់ឆ្នាំទី៥។ កាលពី ៤ឆ្នាំមុន កងទ័ពអាល្លឺម៉ង់បានចូលឈ្លានពានកាន់កាប់តំបន់ប៉ែកខាងជើងប្រទេសបារាំង ហើយបានរៀបចំសាងសង់ខែលការពារយ៉ាងរឹងមាំ នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រជាប់នឹងច្រកសមុទ្រអង់គ្លេស និងមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិក ដើម្បីទុកទប់ទល់នឹងការវាយលុករបស់គូសត្រូវ។