បើនិយាយពីដើមដូង ការពិតទៅវាមានច្រើនប្រភេទណាស់ ដែលយើងមិនដែលស្គាល់ ដោយក្នុងនោះ មានដើមដូងម្យ៉ាងដែលលោកអ្នកមិនសូវជាស្គាល់ឈ្មោះប៉ុន្មាននោះទេដោយវាមានឈ្មោះថា «ដើមដូងព្រះ » ។
ដោយតាមវចនានុក្រមរបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួនណាត បានឱ្យដឹងថា ដូងព្រះ គឺមានវល្លិមានផ្កាតូចៗ សម្បុរលឿងទុំ មានផ្លែបរិភោគបាន។ មានដូងព្រះ១ប្រភេទទៀតមានដើម, ធាង, ស្លឹកស្រដៀងនឹងលម៉ើ តែស្រួចរឹង ដើមទាបៗ មានផ្លែបរិភោគបាន (អ្នកស្រុកខ្លះហៅ ដូងទន្សាយ) ។
យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់អ្នកស្រុកភូមិដែលស្គាល់ និងបានឃើញដូងព្រះមួយនេះ បានឱ្យដឹងថា ដូងព្រះ គឺជាប្រភេទដូងម្យ៉ាង ដែលខុសពីដូងធម្មតាដែលយើងទទួលទានសព្វថ្ងៃ ដោយអ្នកខ្លះហៅវាថាជា ដើមអំបោស។ ដូងព្រះ ស្លឺកវាត្រូវបានគេយកទៅធ្វើជាអំបាសបោសផ្ទះ បណ្តូលកំពីងដូងព្រះ មានរសជាតិផ្អែមខ្ទិះ។ រីឯទុំដូងព្រះវិញមានរសជាតិស្រទន់ផ្អែមឆ្ងាញ់ ។
ដូងព្រះមាន២ប្រភេទ:
ក / ដូងព្រះដើមទាបស្លឹកក្រាស់ ច្រើនដុះតាមជើងព្រៃ ស្លឹកវាគេនិយមកាប់មកតែងលម្អររោងការ និងធ្វើអំបោសបោសផ្ទះ។
ខ/ ដូងព្រះធំ ខ្ពស់ លិចក្បាល គល់ធាងវា មានបន្លាវែងស្រួច ច្រើនដុះក្នុងព្រៃជ្រៅនិងតំបន់ព្រៃភ្នំ។
ដូចព្រះមានប្រយោជន៍ច្រើនដូចជា ផ្លែជាចំណីទាំងខ្ចីទាំងទុំ ធាងវាក្រងជាសម្ភារៈ នេសាទត្រី តាមស្រែបានផងដែរ។ ឯគម ឬបណ្តូលវា គេយកស្លកកូរ ស្លប្រហើរ ឬយកមកបរិភោគបានឆ្ងាញ់ទៀតផង៕
ដកស្រង់ចេញពី៖ Noreay Ket