រឿងទាំងឡាយណាដែលយើងមិនធ្វើ រមែងតបស្នងមករកយើងវិញនៅថ្ងៃណាមួយ មិនថាល្អក៏ដោយ អាក្រក់ក៏ដោយ រាល់ទង្វើមិនដែលភ្លេចម្ចាស់នោះទេ។ ដូច្នេះហើយ ជាមួយនឹងរឿងអកុសលទាំង ៧ យ៉ាងនេះ ហាមធ្វើជាដាច់ខាត ដើម្បីឱ្យមានបាបជាប់នឹងខ្លួន។
១) មិនគោរពអ្នកមានគុណ៖ តាមពុទ្ធសាសនា ការមិនគោរពមាតាបិតា គឺជាបាបកម្មដ៏ធំបំផុត។ ឪពុកម្តាយផ្តល់កំណើត និងចិញ្ចឹមយើង ការដឹងគុណចំពោះពួកគាត់គឺធំធេងដូចមេឃ និងសមុទ្រ។ បើអ្នកមិនសូម្បីតែជាកូនកតញ្ញូ ចេះគោរព និងតបស្នងចំពោះឪពុកម្តាយរបស់អ្នក នោះអ្នកមិនអាចប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកណាបានល្អឡើយ។ ការមានចិត្តសប្បុរស តែមិនតបស្នង ការមានចិត្តស្រឡាញ់តែមិនបង្ហាញ នោះជាកម្មផលអាក្រក់ធ្ងន់ធ្ងរណាស់។
២) លោភលន់៖ កម្មអាក្រក់នៃចំណង់តណ្ហា កើតចេញពីសេចក្ដីលោភលន់របស់មនុស្ស។ មនុស្សគឺពូកែជាងសត្វ ដែលពួកគេអាចគ្រប់គ្រងសភាវគតិរបស់ពួកគេបាន។ ជាការខុសឆ្គងដែលប៉ះពាល់ដល់សុខភាព បំពានក្រមសីលធម៌ និងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកដទៃ និងសង្គមសម្រាប់តម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។ សេចក្ដីលោភលន់ ដែលបង្កផលអាក្រក់ទៅកាន់អ្នកដទៃ នោះហើយជាសេចក្ដីបាប។
៣) មាក់ងាយអ្នកដទៃ៖ មនុស្សដែលរស់នៅដោយគ្មានមេត្តា គ្មានការចែករំលែក ហើយគិតតែពីខ្លួនឯង ក៏បង្កើតកម្មផលអាក្រក់ដែរ។ មនុស្សប្រភេទនេះច្បាស់ជាមិនអាចបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អ មិនអាចរកឃើញភាពសប្បាយរីករាយ និងមិនស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងក្ដីមេត្តាឡើយ។
៤) ចងគំនុំ សងសឹក៖ ព្រះពុទ្ធទ្រង់បង្រៀនថា សត្វទាំងឡាយក្នុងលោកសុទ្ធតែមានជីវិត។ ជីវិតនីមួយៗសុទ្ធតែមានតម្លៃ និងសក្តិសមសម្រាប់ការគោរព។ ការចងគំនុំ សងសឹកសម្លាប់ជីវិតមនុស្សសត្វដទៃ គឺជាបង្កើតកម្មផលអាក្រក់ ប្រឆាំងនឹងការលូតលាស់របស់ធម្មជាតិ និងគ្មានចេតនាល្អ។
៥) ក្រអឺទក្រទម៖ មនុស្សដែលមានចរិតក្រអឺតក្រទម មិនសុភាពរាបសារ មិនមានចិត្តទូលាយ មិនចេះទទួលស្គាល់អំពើល្អ និងអាក្រក់ ចំណេញ និងខាតក្នុងជីវិត។ មនុស្សប្រភេទនេះនឹងកើតមានចិត្តច្រណែន មើលងាយ និងស្អប់ដល់អ្នកដទៃ ដែលជាកម្មផលអាក្រក់ដែលគួរចៀសវាង។
៦) ប្រព្រឹត្តិអំពើលួច ឆក់ ប្លន់៖ កម្មអាក្រក់នេះស៊ីផលរបស់ខ្លួនឯងច្រើន។ ការដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើលួចឆក់ប្លន់របស់ទ្រព្យអ្នកដទៃ ថ្ងៃណាមួយគេនឹងយកពីខ្លួនអ្នកវិញដូចគ្នា។ ការយករបស់ទ្រព្យរបស់អ្នកដទៃដែលគេមិនបានឱ្យ គឺជាការសាបព្រោះកម្មអាក្រក់ បង្កជម្លោះ ស្អប់ខ្ពើម និងបំពានសីលធម៌ និងខុសច្បាប់ផងដែរ។
៧) ពោលពាក្យមុសា កុហក បោកប្រាស់៖ ពាក្យសម្ដីប្រៀបដូចជាអាវុធមុខពីរ។ ការនិយាយអ្វីដែលល្អ និងត្រឹមត្រូវ គឺជារឿងល្អសម្រាប់ខ្លួនអ្នក និងអ្នកដទៃ។ ការនិយាយពាក្យអាក្រក់ មុសា និងកុហកបោកប្រាស់នាំឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនអ្នក និងអ្នកដទៃ ហើយនាំឱ្យមានជម្លោះក្ដៅក្រហាយថែមទៀតផង នេះជាអំពើអសីលធម៌ ធ្វើបាបអ្នកដទៃដោយពាក្យសម្ដីរបស់ខ្លួន នេះគេហៅថា បាបព្រោះមាត់៕