នេះប្រវត្តិជនជាតិកួយ គឺជាខ្មែរដើមភាគតិច គ្មានទេប៊ូខាវជាកួយថៃអីនោះ
មានបងប្អូនយើងជាច្រើនកើតមានចម្ងល់ឆ្ងល់ថា តើប៊ូខាវមានពាក់ព័ន្ធអ្វីនឹងជាតិសាសន៍ខ្មែរ ដល់តែពេលចុងក្រោយកើតមានរឿងក្តៅស្លឹកត្រចៀក បន្ទាប់សាមីខ្លួនប្រកាសថា ជាជនជាតិកួយថៃ។
តាមរយៈការលើកឡើងនេះ ថែមនឹងពាក្យពេចន៍ផ្លែផ្កាមកលើវិស័យគុនខ្មែរនៅកម្ពុជាផង ក៏នាំឲ្យកើតមានមតិពីបងប្អូនយើងរិះគន់ទៅលើអ្នកប្រដាល់វ័យ ៤០ ឆ្នាំខាងលើ ថាជាមនុស្សភ្លេចកំណើត ដ្បិតអីពីដើមឡើយគេមានជាតិសាសន៍ជាអម្បូរជនជាតិខ្មែរភាគតិច មិនមែនជាជាតិសាសន៍ថៃអ្វីនោះទេ។
ថ្ងៃនេះស្រាប់តែយើងទទួលបានការបកស្រាយ និងពន្យល់ច្បាស់ៗ អមហេតុផលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពាក់ព័ន្ធនឹងដើមកំណើតជនជាតិកួយ ពីគណនីហ្វេសប៊ុក Bin Yan-ប៊ីន យ៉ាន ព្រោះអីលោកក៏ជាបុគ្គលមានដើមកំណើតពីជនជាតិកួយមួយរូបដែរ។ តុះទៅមើលនូវការរៀបរាប់តាមរយៈសំណេរខាងក្រោមទាំងអស់គ្នា៖
ខ្ញុំក៏មានដើមកំណើតជាជនជាតិកួយដែរ (ខ្មែរដើមភាគតិចកួច ឬខ្មែរដើមបុរាណភាគតិច) តែខ្ញុំមិនដែលស្រលាញ់ ប៊ូខាវ ប៊ូខាំង ឬមានមោទនភាពហ្នឹងប៊ូខាវកួយថៃអីហ្នឹងសូម្បីតែបន្តិចទេដែលជាកួយកើតនៅអតីតទឹកដីខ្មែរ (បច្ចុប្បន្នទឹកដីសៀម និងសៀមកំពុងគ្រប់គ្រង) ។
បញ្ជាក់៖ ជនជាតិកួយ (ខ្មែរដើមភាគតិចបុរាណ) ចេះទាក់ដំរី ដើ់ម្បីថ្វាយព្រះមហាក្សត្រធ្វើចម្បាំង ហ៊ានសម្លាប់ខ្លា រកឃើញវិធីស្លដែកធ្វើអាវុធយុទ្ធភ័ណ្ឌ ពូកែប្រយុទ្ធ ក្ហាហានមិនខ្លាចស្លាប់ និងចេះសាមគ្តីគ្នាល្អណាស់ ហើយកួយនេះគឺជាពូជពង្សខ្មែរបុរាណមួយផងដែរ (ពូជអ្នកចម្បាំង) ក្នុងចំណោមខ្មែរបុរាណជាច្រើន មានខ្មែរខម (សៀមហៅ)ខ្មែរយើង ខ្មែរកួយ ខ្មែរមន ខ្មែរចារាយ ខ្មែរទំពួន និងខ្មែរ ផ្សេងៗទៀត ដែលបានរស់នៅទឹកដឹកម្ពុជាតាំងពីសម័យបុរប្រវត្តិ (មុនសម័យមនុស្សចេះកត់ត្រា) មកម្លេះ។
កួយ និងខ្មែរ និង ជនជាតិមន ជាមនុស្សតែមួយ (កួយមានសម្បុរខ្មៅស្រអែម មាឌឌាំងធំ (សម្រាប់បុរស) និងសករួញអង្គាដីបន្តិច (មិនក្រញាញ់ពេក មិនត្រង់ពេក) ដូចនឹងខ្មែរបុរាណដែរ។ បច្ចុប្បន្នកួយរស់នៅប៉ែកពាយព្យប្រទេសកម្ពុជា(ខេត្តស្ទឹងត្រែង កំពងធំ ព្រះវិហារ ឧត្តមានជ័យ) ប៉ែកខាងត្បូងលាវ (ខេត្តចំប៉ាសាក់ ខេត្តសុវណ្ណាខេត្ត ខេត្តសារ៉ាវ៉ាន់ ខេត្តអាត់ពឺ ខេត្ត សេគង្គ (អតីតទឹកដីខ្មែរ) និងប៉ែកឦសាន្តសៀម (អតីតទឹកដីខ្មែរ)ដែរ នៅក្នុងខេត្ត បុរីរម្យ ស៊ីសាកេត ស្រះកែវ សុរិន្ទ នគរាជសីម៉ា បញ្ចឹមបុរី ចន្ទបុរី ត្រាត រ៉ាយ៉ង និងអូរប៊ុន រ៉ាចាថានី ជាដើម។
និយាយជារួម សៀមបានប្រយោជន៍ច្រើនពីការកាន់កាប់ខេត្តខ្មែរទាំំងនេះដែលសំបូរជនជាតិកួយរស់នៅ ទី១ កម្លាំងទ័ពថែមច្រើន ទី២អាចផលិតអាវុធ កំបិត ដាវ លំពែង ពូថៅ ព្រួញ ស្នា និងដាវជាដើម និងទី៣ ទាក់ដំរីព្រៃដើម្បីយកផ្សាំដើម្បីមកធ្វើសឹកចម្បាំងឈ្លានពានខ្មែរ។
កំហុសនៃការដឹកនាំខ្មែរ និងនយោបាយគ្រប់គ្រង់ ការដណ្តើមអំណាចហែកហួរគ្នាមិនចេះចប់មិនចេះហើយ និងការជ្រែករាជ្យគ្នាធ្វើអោយខ្មែរបែកបាក់ មានកលយុគពាសពេញប្រទេស (ចាប់តាំងពីរចុងសតវត្សទី១៣ ដើមសតវត្សទី១៤ ក្រោយព្រះបាទជ័យរវ្័្មនទី៧ សោយទីវង្គត់ទៅ និងការបោះបង់រាជធានីអង្គរដោយព្រះបាទ ពញ្៉ា យ៉ាត មកតាំងរាជធានីនៅទួលបាសានខេត្តកំពងចាមមក និង រហូតដល់សម័យអាណានិគមបារំាង នៅឆ្នាំ១៨៦៣ ដែលគេអោយឈ្មោះថាសម័យខ្មៅងងិត នៃប្រវត្តិសាស្រ្តខ្មែរ (Dark Age ្ឆ ឆ្នាំ១៤៣១ – ១៨៦៣ ) ប្រទេស និងទឹកដីបែកបាក់ជាបំណែកតូចៗ ក្សត្រខ្មែរក្រោយព្រះបាទជ័រវ័ុ្មនទី៧ គឺមានតែការជ្រែករាជ្យដណ្តើមអំណាចគ្នាជាហេតុធ្វើអោយប្រទេសបែកបាក់ និងបាត់បង់ទឹកដី រហូតសល់ប៉ុនបាតដៃសព្វថ្ងៃ បើថ្ងៃអនាគតខ្មែរនៅតែបែកបាក់ខ្មែរ នឹងមិនអាចខ្លាំងក្លា ឬធ្វើអោយអាណាចក្រអង្គររុងរឿងឡើងវិញបានទេ អ្វីៗពឹងលើកូនខ្មែរជំនាន់នេះ និងជំនាន់ក្រោយនេះហើយដែលជាអ្នកបន្តវេន៕
ប្រភព៖ Bin Yan- ប៊ីន យ៉ាន
ព័ត៌មានថ្មីៗ
