ពេលឈានដល់វ័យកណ្តាលផ្លូវរស់នៅសុខស្រួលបំផុត គឺការរស់នៅដោយខ្លួនឯង រស់នៅជចាមួយនឹងខ្លួនឯង។ បើអ្នកបន្តប្រៀបធៀបខ្លួនឯងទៅនឹងអ្នកដទៃ ឃើញអ្វីដែលអ្នកដទៃមាន ហើយឃើញអ្វីដែលខ្លួនមិនមាន នោះហើយជាសេចក្ដីទុក្ខឥតឈប់ឈរ។
១. កុំត្អូញត្អែរ
ចិត្តរបស់យើង គឺដូចជារោងចក្រនៃគំនិត ជារៀងរាល់ថ្ងៃ វាបង្កើតអារម្មណ៍គ្រប់បែបយ៉ាង រួមទាំងគំនិតអវិជ្ជមានផងដែរ។ នៅវ័យកណ្តាល រោងចក្រនោះអាចបង្កើតពាក្យបណ្តឹងបានយ៉ាងងាយស្រួល។ កាលណាមនុស្សចេះត្អូញត្អែរ វាប្រៀបដូចស្បៃបិទមុខ ធ្វើឱ្យគេមិនអាចមើលឃើញផ្លូវខាងមុខបានច្បាស់ ទុកឱ្យខ្លួនឯងខ្វះខាត។
បន្ទាប់ពីអាយុ ៣៥ ឆ្នាំ កុំបណ្តោយឱ្យអារម្មណ៍អវិជ្ជមានមកគ្របសង្កត់អ្នកដូចកាលពីឆ្នាំមុន។ អ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ គឺត្រងយកអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន និងរៀនពីរបៀបរួមបញ្ចូលជាមួយពិភពលោកដ៏ស្មុគស្មាញនៅទីនោះ។ ជំនួសឱ្យការត្អូញត្អែរ យកល្អក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ សម្របខ្លួនទៅនឹងការអភិវឌ្ឍនៃសម័យកាល ទទួលយកចំណុចខ្វះខាតរបស់ខ្លួនដោយក្លាហាន ហើយធ្វើឱ្យខ្លួនអ្នកប្រសើរឡើងដោយស្ងៀមស្ងាត់។ ក្នុងនាមជាមនុស្សវ័យកណ្តាល អ្នកត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងជីវិត និងគ្រប់គ្រងជីវិតរបស់អ្នកឱ្យបានល្អ។ អ្នកដែលមិនត្អូញត្អែរច្បាស់ជាអាចចូលទៅដល់និទាឃរដូវយឺតៗ ដោយមិនវង្វេង។
២. កុំប្រៀបធៀប
នៅពេលអ្នកឈានដល់វ័យកណ្តាល វិធីដែលស្រួលបំផុតក្នុងការរស់នៅ គឺការរស់នៅក្នុងពិភពខ្លួនឯង។ បើអ្នកបន្តប្រៀបធៀបខ្លួនឯងទៅនឹងអ្នកដទៃ ឃើញអ្វីដែលអ្នកដទៃមាន ហើយឃើញអ្វីដែលអ្នកមិនមាន នោះអ្នកនឹងមានទុក្ខ។ ពាក់កណ្តាលនៃភាពអស់កម្លាំងនៃជីវិតនេះ កើតចេញពីការរស់រានមានជីវិត ហើយពាក់កណ្តាលបានមកពីការប្រៀបធៀប។
មនុស្សវ័យកណ្តាល អាចមានអារម្មណ៍ច្រណែនយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្នកជុំវិញខ្លួន នៅពេលដែលនរណាម្នាក់មានរបស់ជាច្រើនដែលពួកគេមិនមាន។ ប៉ុន្តែថាតើចិត្តស្មុគស្មាញ ឬសាមញ្ញអាស្រ័យលើទស្សនៈរបស់អ្នក។ ការប្រៀបធៀបដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន នឹងធ្វើឱ្យចិត្តវិទ្យារបស់អ្នកកាន់តែមិនមានតុល្យភាព។
៣. កុំបង្ខំរាងកាយរបស់អ្នក
ប្រសិនបើអ្នកសួរថា តើក្រុមអាយុណាដែលងាយនឹងស្ត្រេសជាងគេនោះ វាគឺជាវ័យកណ្តាលនេះហើយ។ មានមនុស្សចាស់ឡើងចុះមានកូនក្មេង ក្បែរអ្នកមានប្តីប្រពន្ធ ជីវិតពិតជាមានរឿងគួរឱ្យព្រួយបារម្ភច្រើន។ ការចំណាយលើការអប់រំរបស់កុមារ ការចំណាយសម្រាប់មនុស្សចាស់ និងការចំណាយលើការរស់នៅសម្រាប់គ្រួសារទាំងមូល។ នៅពេលដែលមនុស្សឈានចូលវ័យកណ្តាល ពួកគេនឹងជួបប្រទះនឹងវិបត្តិជាច្រើន ដូច្នេះកុំបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យធ្វើការខ្លាំងពេក ចៀសវាងធ្វើការលើសម៉ោង ឬចូលគេងយឺត៕