ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនា ត្រូវបានមនុស្សម្នាលើសកលលោក ចាត់ទុកថាជាបិតាទស្សនវិជ្ជា ដ៏មានឥទ្ធិពលមួយអង្គ។ ប៉ុន្តែបើគេនិយាយតាមផ្លូវពុទ្ធចក្រនោះ ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធ បង្កើតឲ្យមានលទ្ធិសាសនាមួយយ៉ាងធំ ហើយសូម្បីតែកម្ពុជាយើង ក៏យកសាសនាទ្រង់មកចាត់ចូលជាសាសនារបស់រដ្ឋផងដែរ។
ចាប់តាំងពីបានត្រាស់ដឹងអរិយសច្ចៈរហូតដល់បរិនិព្វានពោលគឺពេញមួយជីវិតបព្វជិតរបស់ព្រះពុទ្ធដែលមានរយៈពេល៤៥វស្សា ព្រះអង្គមិនដែលនឿយណាយទេសនាអប់រំឡើយ តែងបំពេញនូវពុទ្ធកិច្ចទាំង៥មិនដែលអាក់ខានម្តងណាឡើយ មិនថាស្ថិតនៅទីណា កន្លែងណា ក្តៅ ឬរងា ក៏មិនដែលខកខាន ។
បំណងរបស់ព្រះអង្គគឺដើម្បីប្រយោជន៍ដល់សព្វសត្វទាំងអស់នៅលើភពផែនដីនេះ មិនមែនដើម្បីប្រយោជន៍ព្រះអង្គទេ ព្រោះលោកបានសម្រេចអរិយសច្ចរកទីបរមសុខឃើញហើយ គ្មានប្រាថ្នាអ្វីទៀតឡើយ។
ខាងក្រោមនេះជា ពុទ្ធកិច្ច ៥យ៉ាង ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បំពេញពុទ្ធកិច្ច ៥ប្រការជានិច្ចអស់រយៈពេល ៤៥វស្សាដោយមិនមានការត្អូញត្អែសូម្បីបន្តិច៖
១-នៅពេលព្រលឹម ទ្រង់និមន្តបិណ្ឌបាត
២-នៅពេលរសៀល ទ្រង់សំដែងធម៌ទេសនាប្រោសដល់សាធារណជន
៣-នៅពេលព្រលប់ ទ្រង់ប្រទានឳវាទដល់ភិក្ខុសង្ឃទាំងឡាយ
៤-នៅពេលកណ្តាលអទ្រាធ ទ្រង់ដោះស្រាយប្រស្នាទេវតាទាំងឡាយ
៥-នៅពេលជិតភ្លឺ ទ្រង់ប្រមើមើលសត្វលោកដែលមាននិស្ស័យ និងឥតនិស្ស័យ។
នេះជាមេរៀនដ៏សំខាន់បំផុតដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីមនុស្សប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅលើវិន័យផ្ទាល់ខ្លួន និងការពេញចិត្តនូវអ្វីដែរខ្លួនធ្វើ ហើយធ្វើវាឱ្យអស់ពីបេះដូង រហូតបានសម្រេចផល៕