ម៉ាំមីអាយុកាល ៧០០ឆ្នាំ: ការរកឃើញសាសពស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរក្សាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះតាំងពីសម័យរាជវង្សមីង (វីដេអូ)
នៅពេលដែលមនុស្សភាគច្រើននិយាយអំពីរឿងម៉ាំមីពួកគេនឹងស្រមៃពីវប្បធម៌អេហ្ស៊ីប ហើយនីតិវិធីនៃការធ្វើម៉ាំមីមានគោលបំណងជួយការពាររាងកាយរបស់សព។ ខណៈពេលដែលម៉ាំមីភាគច្រើនត្រូវបានរកឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះលទ្ធផលនៃដំណើរការនេះវាជាឱកាសដ៏កម្រដែលសាកសពម៉ាំមីមិនមែនជាលទ្ធផលនៃដំណើរការអភិរក្សដោយចេតនាទេ ប៉ុន្តែជាទម្រង់នៃការអភិរក្សដោយធម្មជាតិ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១១ កម្មករធ្វើផ្លូវថ្នល់នៅប្រទេសចិនបានរកឃើញមឈូសរបស់ស្ត្រីម្នាក់ដែលមានអាយុកាល ៧០០ ឆ្នាំដែលស្ថិតនៅក្នុងរជ្ជកាលរាជវង្សមីង។
របកគំហើញនេះបានផ្តល់ការយល់ដឹងយ៉ាងច្រើនអំពីរបៀបរស់នៅរបស់ប្រជាជនពីរាជវង្សមីងហើយបានបន្សល់ទុកនូវសំណួរជាច្រើន។ តើស្ត្រីនេះជាអ្នកណា? ហើយសាកសពរបស់នាងនៅតែត្រូវបានថែរក្សាយ៉ាងល្អក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានសតវត្ស?
ការរកឃើញសាកសពស្ត្រីនេះពិតជាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។ ស្ថិតនៅតំបន់តាយហ្សូ ក្នុងខេត្តជាំងស៊ូ ដែលមានទីតាំងនៅភាគខាងកើតប្រទេសចិន កម្មករផ្លូវកំពុងឈូសឆាយដើម្បីពង្រីកផ្លូវ។ ការងារនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការជីកជម្រៅជ្រៅទៅក្នុងដី។ ពួកគេជីកប្រហែល ៦ ហ្វីតទៅក្រោមនៅពេលពួកគេជីកប៉ះវត្ថុដ៏ធំមួយ។ ពួកគេបានដឹងភ្លាមៗថាវាអាចជារបកគំហើញដ៏សំខាន់ដូច្នេះពួកគេបានទាក់ទងក្រុមបុរាណវិទូមួយក្រុមមកពីសារមន្ទីរតាយហ្សូដើម្បីសិក្សាពីតំបន់នោះ។
នៅទីបំផុតពួកគេបានកំណត់ថានេះពិតជាផ្នូរបុរាណ ហើយនៅខាងក្នុងពួកគេបានរកឃើញមឈូសបីជាន់។ នៅពេលបើកមឈូសអ្នកបុរាណវិទូបានឃើញស្រទាប់សូត្រ និងក្រណាត់គ្របដណ្តប់ដោយវត្ថុរាវពណ៌ត្នោត។ នៅពេលដែលពួកគេក្រឡេកមើលទៅក្រោមក្រណាត់ពួកគេបានឃើញសាកសពស្ត្រីម្នាក់។ សាកសពនៅរក្សាបាននៅដដែលស្ទើរតែទាំងស្រុងរួមមាន: រាងកាយ សក់ ស្បែក សម្លៀកបំពាក់ និងគ្រឿងអលង្ការ។ សូម្បីតែចិញ្ចើម និងរោមភ្នែករបស់នាងក៏នៅតែរក្សាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវមិនទាន់អាចកំណត់បានថាតើសាសពស្រ្តីនេះមានអាយុកាលប៉ុន្មានឆ្នាំនោះទេ។ ស្ត្រីរូបនេះត្រូវបានគេជឿថាបានរស់នៅក្នុងរជ្ជកាលរាជវង្សមីងដែលស្ថិតនៅក្នុងចន្លោះឆ្នាំ ១៣៦៨ ដល់ឆ្នាំ ១៦៤៤។ នេះមានន័យថាសាកសពរបស់ស្ត្រីនេះអាចមានអាយុកាលដល់ទៅ ៧០០ ឆ្នាំប្រសិនបើពិតជាស្ថិតក្នុងរាជវង្សនេះ។ ស្ថានភាពសាកសពស្ត្រីរូបនេះបានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់បែបប្រពៃណីរាជវង្សមីងហើយត្រូវបានតុបតែងជាមួយនឹងគ្រឿងអលង្ការជាច្រើនរួមទាំងចិញ្ចៀនពណ៌បៃតងដ៏មានតម្លៃ។ ពីគ្រឿងអលង្ការរបស់នាងនិងសូត្រល្អ ៗ ដែលត្រូវបានរុំជុំវិញសាកសពត្រូវបានគេជឿជាក់ថានាងជាអភិជនជាន់ខ្ពស់។
មឈូសក៏មានផ្ទុកនូវឆ្អឹង សេរ៉ាមិច ការសរសេរបុរាណ និងវត្ថុបុរាណផ្សេងទៀត។ អ្នកបុរាណវិទ្យាដែលបានជីកមឈូសមិនទាន់ដឹងទេថាតើវត្ថុរាវពណ៌ត្នោតនៅខាងក្នុងមឈូសត្រូវបានប្រើដោយចេតនាដើម្បីការពាររាងកាយ ឬគ្រាន់តែជាទឹកក្រោមដីដែលបានជ្រាបចូលទៅក្នុងមឈូស។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកស្រាវជ្រាវខ្លះបានអះអាងថាសាកសពនេះទំនងជាត្រូវបានអភិរក្សដោយសារតែត្រូវបានគេកប់នៅក្នុងបរិស្ថានត្រឹមត្រូវ។ ប្រសិនបើកំរិតសីតុណ្ហភាព និងកម្រិតអុកស៊ីសែននៅក្នុងទឹកត្រឹមត្រូវបាក់តេរីមិនអាចលូតលាស់បានទេហើយការរលួយត្រូវបានកាត់បន្ថយ ឬបញ្ឈប់។
របកគំហើញនេះផ្តល់ឱ្យអ្នកស្រាវជ្រាវនូវការមើលឃើញយ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងទំនៀមទម្លាប់នៃរាជវង្សមីង។ ពួកគេមានទស្សនៈយ៉ាងច្បាស់អំពីសម្លៀកបំពាក់ និងគ្រឿងអលង្ការដែលមនុស្សពាក់ហើយ និងវត្ថុបុរាណមួយចំនួនដែលត្រូវបានប្រើក្នុងកំឡុងពេលនោះ។ នេះអាចឆ្លើយសំណួរជាច្រើនអំពីរបៀបរស់នៅបែបប្រពៃណី និងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជននៅក្នុងជំនាន់នោះ។
ការរកឃើញនេះក៏បានបើកនូវសំណួរថ្មីជាច្រើនទាក់ទងនឹងលក្ខខណ្ឌអ្វីដែលនាំឱ្យមានការថែរក្សារាងកាយរបស់នាងបានយ៉ាងល្អក្នុងរយៈពេលរាប់រយឆ្នាំ។ វាក៏មានសំណួរថាតើស្ត្រីនេះជានរណាដែរ តើនាងមានតួនាទីអ្វីនៅក្នុងសង្គមនាសម័យនោះ តើនាងបានស្លាប់ដោយសារអ្វី ហើយថាតើហេតុអ្វីបានជាគេមានចេតនាថែទាំសាកសពរបស់នាង?
ដោយសារវាជាធម្មជាតិដែលត្រូវបានគេរកឃើញសំណួរជាច្រើនមិនអាចត្រូវបានឆ្លើយទេព្រោះវាអាចពិបាកក្នុងការផ្តល់ចម្លើយព្រោះតែនៅក្នុងមឈូសមានសំលៀកបំពាក់តែមួយឈុត។ ប្រសិនបើការរកឃើញស្រដៀងគ្នានេះត្រូវបានធ្វើឡើងនាពេលអនាគតពួកគេអាចផ្តល់ព័ត៌មានដែលចាំបាច់ដើម្បីឆ្លើយតមទៅនឹងសំណួរទាំងនេះ និងសំណួរផ្សេងទៀតអំពីសាកសពស្ត្រីរូបនេះ - សាកសពម៉ាំមីបុរាណ៕
ប្រែសម្រួល៖ ក្នុងស្រុក
ប្រភព៖ ancient-origins
ព័ត៌មានថ្មីៗ
