ផ្កាក្ងោក ឬផ្កាត្រសេក ឬផ្កាក្ងោកបារាំង ត្រូវបានគេដឹងថាពេញនិយមដាំនៅតាមដងវិថីសំខាន់ៗនៅស្រុកខ្មែរយើង ជាពិសេសគឺនៅម្តុំមាត់ទន្លេ និងវិមានឯករាជ្យ ដោយផ្កានេះពេលរីកពិតជាមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ពណ៌ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅ ពេលជ្រុះសន្លឹកផ្កាពេញផ្លូវគឺរឹតតែស្រស់ស្អាតទ្វេរដង។
តែទោះជាយ៉ាងណាមកទល់សព្វថ្ងៃនេះ ផ្កាក្ងោកត្រូវបានគេកាប់ចោលអស់មួយចំនួនធំ ស្ទើរតែរកមួយដើមគ្មាន ហើយដាំជំនួសដោយដើមឈើផ្សេងៗវិញ រហូតដល់ក្មេងៗស្រករក្រោយមិនស្គាល់ថា ផ្កាក្ងោក មានរូបរាងយ៉ាងណានោះទេ តែក៏មានបណ្តាខេត្តមួយចំនួននៅរក្សាការដាំផ្កាដែលមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតនេះដដែល ដែលរួមដូចជា ខេត្តកំពតជាប់មាត់សមុទ្រ និងខេត្តបាត់ដំបងជាដើម។
តាមរយៈ Page ហ្វេសប៊ុក អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេង-Khmer Copywriter ក៏បានសរសេរសំណេរមួយទាក់ទងនឹងផ្កាក្ងោកខ្មែរផងដែរ ដោយមានអត្ថន័យទាំងស្រុងថា៖ « មានមិត្តភក្តិជប៉ុនម្នាក់ប្រាប់ថា គាត់ស្រឡាញ់ផ្កាចំប៉ី ដែលដាំនៅសួនក្តាន់ពីរជាងផ្កាសាគូរ៉ារបស់គាត់ទៅទៀត ព្រោះផ្កាចំប៉ីរីកគ្រប់រដូវ មានផ្កាពណ៌សធំៗ ដូចនារីខ្មែរដែលស្រគត់ស្រគំ ញញឹមស្រស់ប៉ប្រិម រួសរាយរាក់ទាក់...។
ចាំបានថា កាលខ្ញុំនៅតូចៗ តាមមាត់ទន្លេ តាមសួនច្បារ និងផ្លូវជាតិធំៗសម្បូរផ្កាក្ងោក**ខ្លាំងណាស់ ហើយពេលវារីកព្រមគ្នាម្តងៗ គឺស្អាតទាក់ភ្នែកមិនចាញ់ផ្កាសាគូរ៉ារបស់ជប៉ុននោះទេ។ នេះជាភាពទាក់ទាញមួយរបស់ទីក្រុងកាលជំនាន់នោះ។ ប៉ុន្តែឥឡូវសង្កេតឃើញថា យើងមានទំនោរចូលចិត្តដាំផ្កា និងពូជកូនឈើដែលនាំចូលពីបរទេសច្រើនជាង។
មានគេនិយាយថា សារជាតិមនុស្សយើងគឺមិនចូលចិត្តស្រឡាញ់ ឬថែរក្សាអ្វីដែលជារបស់ខ្លួននោះទេ។ ពេលសម្បូរ ពេលកំពុងមាន ធ្វើសោះអង្គើយ មិនស្រឡាញ់ មិនយកចិត្តទុកដាក់។ លុះពេលបាត់បង់ទើបស្តាយក្រោយ ហើយចោទអ្នកដទៃ ដែលបានរើសទៅថែរក្សាថាគេជាចោរ ឬលួចរបស់យើងជាដើម។
គេប្រហែលជានិយាយត្រូវ ព្រោះតាមសង្កេតមើល គឺយើងហាក់មិនចេះស្រឡាញ់របស់ដែលយើងមានសោះ។ យើងតែងតែផ្តល់តម្លៃគេជាងខ្លួនឯង មើលឃើញគេល្អជាងខ្លួនជានិច្ច... ទាំងដែលការពិត យើងក៏មានចំណុចល្អពិសេសដាច់ដោយឡែក ដែលអ្នកដទៃក៏លួចស្ងើចសរសើរដែរ។
#ស្រឡាញ់របស់ដែលយើងមាន #ស្រឡាញ់អ្វីដែលជាខ្លួនយើង
*ឈប់ដាំនៅទីនេះគឺសំដៅលើកាប់ដើមចាស់ៗចោល តែមិនដាំថ្មី ហើយដាំជំនួសដោយផ្កា ឬពូជរុក្ខជាតិបរទេសវិញ »។
ទោះជាយ៉ាងណាមានមតិមួយចំនួនបាននិយាយថា មូលហេតុនៃការកាប់ដើមក្ងោកចោល ព្រោះតែដើមនេះស្រស់ស្អាតតែពេលចេញផ្កាតែប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺពេលគ្មានផ្កាវាស្ទើរតែគ្មានស្លឹក សល់តែដើម ហើយពេលមានខ្យល់ ឬព្យុះម្តងៗ គឺបង្កហានិភ័យបាក់ធ្លាក់មែកឈើ លើអ្នកធ្វើដំណើរ ឬចក្រយានយន្តផ្សេង៕
ចុះប្រិយមិត្តយល់យ៉ាងណាដែរ?
ប្រភពអត្ថបទ៖ អ្នកនិពន្ធវ័យក្មេង-Khmer Copywriter
(រូបភាព៖ កែវ ចន្ទបូរណ៍ &ផ្សេងៗ)