សញ្ញាមាសទាំង៣ បង្ហាញថា កុមារមាន IQ ខ្ពស់ និង ទេពកោសល្យ
ក្តីបារម្ភកំពូលពីរដែលឪពុកម្តាយមានចំពោះកូនគឺសុខភាព និង IQ។ សុខភាពគឺជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ជីវិតដ៏រីករាយ ខណៈដែល IQ ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបើកឱកាសអភិវឌ្ឍន៍ដ៏ទូលំទូលាយសម្រាប់កុមារ។ ឪពុកម្តាយតែងតែចង់ដឹងថាកូនរបស់ពួកគេមាន IQ ខ្ពស់ឬអត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឪពុកម្តាយភាគច្រើនតែងតែមិនយល់ពីសញ្ញានៃ IQ ខ្ពស់នៅក្នុងកូនរបស់ពួកគេ។ ជាធម្មតាពួកគេត្រូវរង់ចាំរហូតដល់កូនរបស់ពួកគេទៅសាលារៀន ហើយពឹងផ្អែកលើលទ្ធផលប្រឡងដើម្បីវាយតម្លៃ។ តាមពិត IQ របស់កុមារអាចកំណត់បានចាប់ពីអាយុ 3 ឆ្នាំ។ ការស្រាវជ្រាវដោយសាកលវិទ្យាល័យ Harvard បានរកឃើញថាអាកប្បកិរិយាជាក់លាក់ទាំង៣នេះចំពោះកុមារគឺជាសញ្ញានៃ IQ ខ្ពស់។
១.សមត្ថភាពក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍ខ្ពស់៖ ឪពុកម្តាយខ្លះអាចសម្គាល់ឃើញថា ពេលកូនកំពុងធ្វើអ្វី ពួកគាត់ព្យាយាមហៅកូនច្រើនដង ប៉ុន្តែកូននៅតែមិនអើពើ។ ការពិតគឺថា កុមារកើតមកមានកម្រិតនៃការផ្តោតអារម្មណ៍ជាក់លាក់មួយ ប៉ុន្តែកម្រិតនេះប្រែប្រួលទៅតាមកុមារ។ កុមារដែលមាន IQ ខ្ពស់ច្រើនតែបង្ហាញពីសមត្ថភាពផ្តោតអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យ។ នេះជួយឱ្យពួកគេសម្រេចបាននូវការអនុវត្តកាន់តែប្រសើរឡើង។ នៅពេលដែលកុមារអាចផ្តោតអារម្មណ៍យ៉ាងស៊ីជម្រៅលើកិច្ចការមួយ ពួកគេនឹងបំពេញវាយ៉ាងរហ័ស និងមានប្រសិទ្ធភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សមត្ថភាពក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍គឺមិនដូចគ្នាចំពោះកុមារទាំងអស់នោះទេ។ កុមារខ្លះមានការរំខានដោយងាយ និងពិបាកក្នុងការរក្សាការផ្តោតអារម្មណ៍ក្នុងរយៈពេលយូរ។ ឪពុកម្តាយត្រូវយល់អំពីលក្ខណៈពិសេសរបស់កូនៗរបស់ពួកគេ ដើម្បីមានវិធីសាស្រ្តចិញ្ចឹម និងគាំទ្រដែលសមស្រប ដោយហេតុនេះជួយកូនរបស់ពួកគេបង្កើនសមត្ថភាពផ្តោតអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។
២.សមត្ថភាពអនុវត្តល្អ៖ កុមារមួយចំនួនតែងតែរវល់ជាមួយដៃរបស់ពួកគេ តែងតែរុករកប្រអប់ និងទូនៅក្នុងផ្ទះ ឬ រុះរើរបស់របរផ្សេងៗ ធ្វើឱ្យឪពុកម្តាយព្រួយបារម្ភ និងគិតថាកូនរបស់ពួកគេមានស្មារតីស្ពឹកស្រពន់ពេក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយតាមការពិតអាកប្បកិរិយានេះគឺជាសញ្ញាមួយដែលកុមារកំពុងស្វែងរកចំណេះដឹងធ្វើការនិងរៀន។ កុមារទាំងនេះមានសមត្ថភាពអនុវត្តជាក់ស្តែងខ្លាំង និងស្រេកឃ្លានចំណេះដឹង។ ក្មេងៗតែងតែចង់ដឹងចង់ឃើញជុំវិញខ្លួន ហើយតែងតែចង់ស្វែងយល់ និងរៀនអ្វីថ្មីៗ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលក្មេងៗចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលមិនស្គាល់។ ការស្វែងយល់ពីអ្វីដែលមិនស្គាល់ក៏ជាលក្ខណៈធម្មតារបស់កុមារដែលមាន IQ ខ្ពស់ផងដែរ។ ឪពុកម្តាយគួរតែចាត់ទុកអាកប្បកិរិយាទាំងនេះជាការបង្ហាញពីការចង់ដឹងចង់ឃើញ និងបំណងប្រាថ្នាចង់រៀន។ តាមរយៈការលើកទឹកចិត្ត និងតម្រង់ទិសកូនឱ្យបានត្រឹមត្រូវ មាតាបិតាអាចជួយកូនរបស់ពួកគេអភិវឌ្ឍការសង្កេត ភាពច្នៃប្រឌិត និងជំនាញការគិតបែបឡូជីខល។
៣.កុមារចេះនិយាយហើយចូលចិត្តនិយាយតបវិញ៖ កូនមួយប្រភេទទៀតដែលតែងធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយឈឺក្បាលគឺជាក្មេងចូលចិត្ត "ឈ្លោះ"។ ពួកគេតែងតែបញ្ចេញមតិ និងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ តាមទស្សនៈវិជ្ជមាន នេះអាចត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាសញ្ញាមួយដែលកុមារចូលចិត្តគិត និងមានជំហរឯករាជ្យ។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះក៏អាចបង្កើតបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ឪពុកម្តាយផងដែរ ដោយសារពួកគេត្រូវចំណាយពេលវេលា និងការអត់ធ្មត់ដើម្បីស្តាប់ យល់ និងបញ្ចុះបញ្ចូលកូនរបស់ពួកគេ។ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយដឹងពីរបៀបដោះស្រាយវា នេះនឹងជួយកុមារអភិវឌ្ឍជំនាញទំនាក់ទំនង ស្គាល់ហេតុផល និងការបញ្ចុះបញ្ចូល។ លើសពីនេះ ការឈ្លោះគ្នារបស់កុមារក៏អាចជាការបង្ហាញនូវទំនុកចិត្ត និងចង់បានសេរីភាពក្នុងការគិត និងការសម្រេចចិត្តផងដែរ។ នេះអាចត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាជំហានដ៏សំខាន់ក្នុងដំណើររបស់កុមារទៅកាន់ភាពពេញវ័យ និងឯករាជ្យភាព៕
ព័ត៌មានថ្មីៗ
