ប្រវត្តិ លោក កែវ សារ៉ាត់
ពិសាខដើមឆ្នាំ ស្រណោះដីខ្មែរ គោកធ្លកជម្រកខ្ញុំ អនុស្សាវរីយ៍ភ្នំពេញ។ ទំាងអស់នេះ សុទ្ធតែជាបទចម្រៀង ដ៏ល្បីល្បាញ របស់លោកកែវ សារ៉ាត់ ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍៨០ និង៩០។
លោកកែវ សារ៉ាត់ មានឈ្មោះដើម ឈុំ តេះ មានស្រុកកំណើតនៅ ភូមិវត្តកំផែង ស្រុកបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង។ លោកកែវ សារ៉ាត់ មានបងប្អូន៧នាក់ ស្រី៤នាក់។
លោកជាកូនទី២ ក្នុងគ្រួសារ ដែលគ្មានឪពុកម្តាយគ្រប់គ្រង និងក្រីក្រមួយ។ ឪពុកម្តាយរបស់លោកកែវ សារ៉ាត់ បានទទួលមរណភាពអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៧ ដូចគ្នា ក្នុងរបបកម្ពុជា ប្រជាធិបតេយ្យ។
មុនពេលក្លាយជាអ្នកចម្រៀងអាជីព ដ៏ល្បីល្បាញនៅទសវត្សរ៍៨០ និង៩០ លោកកែវសារ៉ាត់ គឺជាតួសម្តែងល្ខោននៅជំរុំខាវអ៊ីដាង។
នៅក្នុងជំរុំខាវអ៊ីដាង ក្រៅពីជាតារាសម្តែងល្ខោន លោកកែវ សារ៉ាត់ ក៏ជា ជាងគំនូរ និងចម្លាក់ផងដែរ។ លោកកែវ សារ៉ាត់ បានសម្រេចចិត្តរៀបការជាមួយនារីម្នាក់ឈ្មោះចន្ធូរ នៅឆ្នាំ១៩៨១ មុនពេលលោករត់ភៀសខ្លួនទៅកាន់ជំរុំខាវអ៊ីដាង ព្រំដែនកម្ពុជាថៃ បន្ទាប់ពីភរិយាទីមួយរបស់លោក រត់ចោលលោកនៅខេត្តបាត់ដំបង ក្រោយពេលរស់នៅជាមួយគ្នាបានកូនមួយ។
លោកកែវ សារ៉ាត់ ទ្រាំរស់នៅក្នុងជំរុំ ដ៏សោកសៅខាវអ៊ីដាងរយៈពេល១ឆ្នាំ គឺនៅឆ្នាំ១៩៨២ ទើបលោក និងភរិយា ចាកចេញទៅស្នាក់នៅខេត្តឈុនបុរី ប្រទេសថៃរយៈពេល៦ខែ និងបន្តទៅស្នាក់នៅប្រទេសហ្វីលីពីន៦ខែទៀត ទើបទៅដល់ទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក។
ពេលទៅដល់សហរដ្ឋអាមេរិក គឺរយៈពី៤ ទៅ៥ខែដំបូង នៃឆ្នាំ១៩៨៣ ជីវិភាពរស់នៅ របស់លោកកែវ សារ៉ាត់ គឺលំបាកលំបិនខ្លាំងណាស់ ព្រោះមិនទាន់មានអាជីពច្បាស់។ ប៉ុន្តែក្រោយមក លោកក៏បានចូលទៅសាកល្បងច្រៀងក្នុងផលិតទេពប្រណម របស់លោកពង្ស គិត។
វ៉ុលចម្រៀងដំបូង របស់លោកកែវ សារ៉ាត់ មិនត្រូវបានគេស្គាល់ទេ ប៉ុន្តែ នៅពេលលោក ចេញវ៉ុលទី២ ក្នុងអំឡុងចុងឆ្នាំ១៩៨៣ ដែលមានបទ ស្រណោះដីខ្មែរ ទំពែកគ្រូសូត្រ អូនមើលក្នុងសួន និងបទល្បីផ្សេងទៀត ទើបកិត្តិនាមរបស់លោកកក្រើកឡើង។
ឆ្នាំ១៩៨៤ នៅកម្ពុជា ទោះបីកាលនោះ បទចម្រៀងស្នេហា ត្រូវបានគេហាមឃាត់ដោយតំបន់ក្តី តែចម្រៀងរបស់លោកកែវ សារ៉ាត់ ត្រូវបានគេឮ តាមរយៈឧឃោសនស័ព្ទ ក្នុង
ពិធីបុណ្យ ឬពិធីមង្គលការផ្សេងៗ។
ម៉ៅ ចាន់ថន ជាគ្រូ និងប្រធានក្រុមល្ខោនលោកកែវ សារ៉ាត់ កាលនៅជំរុំ បានផ្តល់បទសម្ភាសឲ្យទស្សនាវដ្តីរីករាយកាលពីឆ្នាំ២០០៦ថា ដោយមានទេពកោសល្យល្អពីកំណើត ទោះមិនសូវចេះអក្សរ ក៏លោកកែវ សារ៉ាត់ ងាយស្រួលបង្រៀន។
លោក បានបង្រៀនអក្សរភ្លេង និងពត់សំឡេងច្រៀងដល់លោកកែវសារ៉ាត់។ លោកកែវ សារ៉ាត់ មានសំឡេងខ្ពស់បំផុត ក្នុង ការច្រៀង ដូច្នេះហើយ នៅពេលល្ខោនចាប់សម្តែង លោកកែវ សារ៉ាត់ តែងតែច្រៀង ជំនួស តួឯក ដែលច្រៀងមិនសូវពិរោះ។
ចុងឆ្នាំ១៩៨៥ លោកកែវ សារ៉ាត់ បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ដោយសារជំងឺមហារីកបំពង់ ក ហើយបានធូរស្រាលឡើងវិញ នៅឆ្នាំ១៩៨៦។ ក្រោយពីធូរស្បើយពីជំងឺ លោកកែវ សារ៉ាត់ បានបន្តអាជីពរបស់លោកបន្តទៀត រហូតឆ្នាំ១៩៨៨ ជំងឺលោកក៏រើឡើងវិញ។
ឆ្នាំ១៩៨៩ ជំងឺរបស់លោកបានធូរស្រាលម្តងទៀត ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩៩០ ជំងឺមហារីរបស់លោកបានកម្រើកឡើងជាលើកទី២ ធ្វើឲ្យលោក ធ្លាក់ខ្លួនឈឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានទទួលមរណភាពនៅ ឆ្នាំ១៩៩១ ក្នុងវ័យ២៧ឆ្នាំ។
មិត្តជិតស្និទ្ធរបស់លោកកែវ សារ៉ាត់ បានឲ្យដឹងថាលោកកែវ សារ៉ាត់ មិនមែនជាមនុស្សលោភលន់នោះទេ តែលោកស្រលាញ់វិស័យសិល្បៈចម្រៀង។ លោកកែវសារ៉ាត់ តែងតែបដិសេធ មិនទៅច្រៀងនៅតាមរង្គសាលនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ទោះបីតម្លៃខ្លួន នៃការច្រៀងរបស់លោកមួយយប់ ទទួលបានពី១៥០០ ទៅ២៥០០ដុល្លារក្តី។
ផ្តល់បទសម្ភាស ជាមួយលោកសេង ដារ៉ា អ្នកចងក្រងជីវប្រវត្តិ អ្នកចម្រៀង គ្រប់សម័យកាល លោកឯល ប៊ុណ្ណា កវីនិពន្ធ ដ៏មានបទពិសោធន៍តាំងពីទសវត្សរ៍៧០មកនោះ បានឲ្យដឹងថា នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៨៨ ៨៩ លោកកែវ សារ៉ាត់ បានមកដល់ភ្នំពេញ ដោយបានយកសំណៅដើមនៃអត្ថបទចម្រៀងមួយចំនួន ជូនលោក ដើម្បីជួយសម្រួលបទភ្លេង។
លោកកែវសារ៉ាត់ បានបញ្ចេញសំឡេងគ្រហឹមតាមមាត់ ដើម្បីឲ្យលោក សម្រួលតន្រ្តី ហើយបទចម្រៀង ដែលលោកជួយសម្រួលតន្រ្តីនោះ មានដូចជាបទ ស្រមៃទីក្រុងភ្នំពេញ កញ្ញាដកម៉ៃ និងគ្មានសង្ឃឹមទេ ដែលយើងកំពុងស្តាប់ និងទស្សនានេះជាដើម។
ក្រៅពីច្រៀងត្អូញត្អែពីជីវិតស្នេហាដ៏មហាឈឺចាប់ ទុក្ខសោកព្រាត់ប្រាស់ លោកកែវសារ៉ាត់ ក៏បានច្រៀងរៀបរាប់ពីជីវិតនិរាសព្រាត់ប្រាស់ទឹកដីកំណើតសុណ្ណភូមិ ដ៏កម្សត់ជូរចត់ផងដែរដូចជាបទ ស្រណោះដីខ្មែរ មហាស្រណោះ ពិសាខដើមឆ្នាំនិងបទគោកធ្លកជម្រកខ្ញុំ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ទោះបីចាលោកកែវ សារ៉ាត់ លាចាកលោកផុតទៅជា ជាង២ទសវត្សរ៍ទៅ ហើយក្តី ប៉ុន្តែ សំនៀងរបស់លោក នៅតែផ្អែម នៅតែអង្រួនដួងចិត្ត នៅតែស្ថិតក្នុងក្រអៅបេះដូង ប្រជាពលរដ្ឋ គ្រប់ទីតំបន់ដដែល។
មិនថា តែនៅទីប្រជុំជននោះទេ នៅទីជនបទមាត់ញក ដាច់ស្រយាលយ៉ាងណា ក៏គេ នៅតែនិយមស្តាប់ ការច្រៀងបំពេរអារម្មណ៍របស់លោកកែវ សារ៉ាត់ ដូចរៀមច្បងចាស់ៗ មានលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត អ៊ិន យ៉េង អ៊ឹងណារី សុះ ម៉ាត់ រស់ សេរី សុទ្ធា ប៉ែន រ៉ន និងហួយ មាសដែរ។
រាល់បទចម្រៀងរបស់លោកកែវ សារ៉ាត់ ទោះបីប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ទំនើប ឬរស់នៅលើទឹកដី ដ៏រីកលូតលាស់ នៃភាពជឿនលឿនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា តែលោកនៅតែបង្ហាញអត្តសញ្ញាណ និងរក្សានូវពណ៌សម្បុរ ជាជាតិខ្មែរជានិច្ច។
ព័ត៌មានថ្មីៗ
