កំណប់ដ៏មហាសាលបំផុតក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២បាត់ដំណឹងសូន្យឈឹងមកដល់បច្ចុប្បន្ន(ភាគ១)
នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសង្គ្រាមនីមួយៗ រឿងរ៉ាវនៃការលួច ឬប្លន់ទ្រព្យសម្បត្តិ លក្ខខណៈទ្រង់ទ្រាយធំនៅក្នុងទឹកដីដែលប្រទេសណាមួយដណ្តើមបាន បងប្អូនប្រិយមិត្តពិតជាធ្លាប់បានលឺហើយ។
ជម្លោះដ៏ធំដូចជាការកើតឡើងនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ការបាត់បង់វត្ថុបុរាណប្រវត្តិសាស្ត្រ និងរតនសម្បត្តិដែលមានតម្លៃមិនអាចកាត់ថ្លៃបានកើតឡើងជារឿយៗ។
របស់របរជាច្រើនដែលមានតម្លៃ ឬគ្រឹះវប្បធម៌នានារួមមានមាស ប្រាក់ រូបិយវត្ថុសិល្បៈ និងអង្គភាពវប្បធម៌ដែលមានតម្លៃរាប់ពាន់លានដុល្លារត្រូវបានគេរាយការណ៍ថាបានបាត់ដំណឹងសូន្យឈឹង។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងផ្នែកច្បាប់របស់ប្រទេសនីមួយៗ ព្រមទាំងអ្នកប្រមាញ់កំណប់ខុសច្បាប់នៅក្នុងទ្វីបអ៊ឺរ៉ុប ដែលមានទាំងភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលបានព្យាយាមរកទីតាំងវត្ថុបុរាណ និងកំណប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ។
ទោះបីមានរបស់របរជាច្រើនត្រូវបានរកឃើញនៅប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយសង្គ្រាមចប់ក៏ដោយ ក៏មានរបស់ជាច្រើនទៀតរកមិនឃើញដែរ។ ទោះបីជាពួកគេត្រូវបានគេលួច ឬមិនបានក៏ដោយគ្មាននរណាម្នាក់ហាក់ដូចជាដឹង ឬមិនបានប្រាប់អំពីទីកន្លែងរបស់របស់ទាំងនេះទេ។
ជាការពិតណាស់! ដើម្បីស្វែងរកកំណប់ដែលបាត់ជាយូរមកហើយ អ្នកនឹងត្រូវការផែនទីចាស់ៗ ដែលបន្សល់ទុក និងប៉ែលសម្រាប់ជីក។ នៅក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិភាក្សារតនវត្ថុដ៏តំលៃបំផុតទាំងប្រាំក្នុងសង្រ្គាមលោកលើកទី ២ ដែលនៅតែបាត់ខ្លួនរកមិនឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
1- បន្ទប់អាំប៊ឺរ Amber Room:
បន្ទប់ Amber ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកថាជា“ អច្ឆរិយៈទី ៨ នៃពិភពលោក” ។ មើលទៅដូចជាបន្ទប់មួយមានជីវិតរស់រវើក ជាមួយនឹងពន្លឺដ៏អស្ចារ្យដែលជាបន្សំដ៏អស្ចារ្យនៃផ្ទាំងគំនូនៃមាសសន្លឹក កញ្ចក់ ត្បូងពេជ្រ ចម្លាក់ត្បូង និងទៀន។
បន្ទប់នេះបានស្នាដៃរបស់អ្នករចនាវត្ថុសិល្បៈអាណាចក្រ ព្រូសហ្សៀ ដែលមានទីតាំងនៅតំបន់ St. Petersburg ប្រទេសរុស្ស៊ីដែលកាលនោះវាជានិមិត្តរូបនៃសន្តិភាពរវាងចក្រភពទាំងពីរ(ព្រូសហ្សៀ និងរុស្សី)។
ទោះយ៉ាងណា! បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ បានចាប់ផ្តើមហើយបន្ទប់អាំប៊ឺរដែលធ្វើពីរបស់មានតម្លៃនេះក៏រងគ្រោះដូចគ្នា។ ហ៊ីត្លែរបានបញ្ជាទាហានណាស៊ីអាល្លឺម៉ង់ជាង ៣ លាននាក់ លុកលុយសហភាពសូវៀតនៅក្នុងប្រតិបត្ដិការមួយដែលមានរហស្សនាមថាប្រតិបត្តិការOperation Barbarossa។
នៅចុងបញ្ចប់នៃ ប្រតិបត្តិការ Operation Barbarossa កំណប់ទ្រព្យជាច្រើនត្រូវបានណាស៊ីអាឡឺម៉ង់ប្រមូលយក ហើយបន្ទប់អាមឺរមួយនេះមិនត្រូវបានទុកចោលឡើយ។
ក្រោយៗមកទៀត! បន្ទប់អាំប័រត្រូវបានធ្វើឡើងវិញ និងបញ្ចប់នៅឆ្នាំ ២០០៣ ហើយវានៅក្នុងវិមាន Catherine Palace, Pushkin, ដែលមានចម្ងាយប្រហែល ១៧ ម៉ាយល៍ខាងត្បូងទីក្រុង St. Petersburg។
ក្រៅពីការតុបតែងល្អិតល្អន់ទាំងអស់នៃបន្ទប់អាំប៊ឺរ វាផ្ទុកនូវបន្ទះអំបឺរជាង ៩០០ ផោន។ តម្លៃរបស់វាត្រូវបានប៉ាន់ប្រមាណថាមានប្រហែល ៥០០ លានដុល្លារគិតត្រឹមឆ្នាំ ២០១៦ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ! ការចម្លងជាមួយនឹងភាពស្រស់ស្អាតគួរឱ្យទាក់ទាញរបស់វា គ្រាន់តែជាស្រមោលនៃអ្វីដែលបន្ទប់អាំប៊ឺរធ្លាប់មានតែប៉ុណ្ណោះ ខណៈបន្ទប់ដើមពីមុនរបស់វាត្រូវបានបាត់បង់ផង និងខ្ទេចខ្ទីដោយសារសង្គ្រាមផង។
2- រថភ្លើងមាសរបស់ណាស៊ី
រឿងព្រេងនិទានអំពីរថភ្លើងមាសរបស់ណាស៊ីបានកើតឡើងតាំងពីមុនសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ មកម្ល៉េះ។ នៅឆ្នាំ ១៩៤៣ ជាឆ្នាំដែលសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ឡើងកម្ដៅខ្លាំងបំផុត អាឌុលហ៊ីត្លែរបានបញ្ជាឱ្យចាប់ផ្តើមគម្រោង Project Riese ដេលជាគម្រោងមួយក្នុងគោលបំណងបង្កើតរចនាសម្ព័ន្ធក្រោមដីចំនួន ៧ទីតាំង នៅលើភ្នំទីទុយ(Owl Mountains)នៅតំបន់ Lower Silesia ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់(បច្ចុប្បន្នប្រទេសប៉ូឡូញ)។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ! មកដល់ខែមករាឆ្នាំ ១៩៤៥ សង្គ្រាមដែលហ៊ីត្លែរវាតទីទៅប្រទេសដទៃនោះ បែរមករកលោកវិញ។កងទ័ពសម្ប័ន្ធមិត្តបានកាន់កាប់ទាំងស្រុងនៅឆ្នាំ១៩៤៥ ហើយគម្រោងបង្កើតមូលដ្ឋានក្រោមដីនោះគ្រាន់តែជាអ្វីដែលស្ថិតក្នុងអាថ៌កំបាំង។
យោងតាមរឿងរ៉ាវនានាពីតំបន់ Lower Silesian បានឲ្យដឹងថា នៅពេលដែលរជ្ជកាលរបស់ហ៊ីត្លែរខិតជិតទៅរកភាំពបាត់បង់ រទេះភ្លើងដែលដឹកមាស និងទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនបានចាកចេញចេញពីទីក្រុង Breslau។
រថភ្លើងនោះត្រូវបានគេនិយាយថា បានបើកចូលទៅក្នុងរូងក្រោមដី និងអណ្តូងរ៉ែដែលមិនទាន់រួចរាល់ចូលទៅក្នុងភ្នំអូល(Owl Mountains)។
រថភ្លើងមាសដ៏អស្ចារ្យនេះ ត្រូវបានគេនិយាយថាបានដឹកមាស គ្រឿងអលង្ការ និងអាវុធប្រហែល ៣០០ តោន។ ទោះយ៉ាងណា ៧៤ ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅហើយនៅ Lower Silesia ឥឡូវនេះ ជាទឹកដីប៉ូឡូញហើយរថភ្លើងមាសនៅតែជាទេវកថាដដែល។
ប្រវត្តិវិទូមិនបានរកឃើញភស្តុតាងច្បាស់លាស់នៃអត្ថិភាពរបស់វាទេ។
កាលពីខែសីហាឆ្នាំ ២០១៥ លោក Piotr Koper និងលោក Andreas Richter បានអះអាងថាលោកមានចំណេះដឹងអំពីទីតាំងរបស់រថភ្លើងមាសនោះ។
ពួកគេបានបញ្ចេញរូបភាពពីប្រព័ន្ធរ៉ាដា ដែលអាចជ្រាបចូលក្នុងដីដែលបង្ហាញពីលទ្ធភាព ៩៩% នៃរថភ្លើងប្រវែងមួយរយម៉ែត្រដែលលាក់នៅក្រោមដី។
បញ្ហានេះបានធ្វើឱ្យប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយច្របូកច្របល់ ហើយក៏ធ្វើឱ្យប៉ូឡូញក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលទេសចរណ៍ចុងក្រោយមួយផងដែរ។ អ្នកប្រមាញ់កំណប់ជាច្រើនបានប្រមូលផ្ដុំទៅប្រទេសប៉ូឡូញ ប្រដាប់ដោយឧបករណ៍ជាច្រើន និងស្ញប់ស្ញែងបំផុត។
ប៉ុន្តែការស្វែងរកនេះមិនបានជោគជ័យទាំងស្រុងទេ ហើយត្រូវបានគេបញ្ឈប់នៅខែសីហាឆ្នាំ ២០១៨ ។ លោក Kopper បានប្តេជ្ញាថានឹងបន្តស្រាវជ្រាវ។ តើការតស៊ូរបស់គាត់នឹងទទួលជោគជ័យទេ? គ្មានអ្នកណាដឹងទេ។
(សូមរង់ចាំអានភាគ២នៅថ្ងៃស្អែក)
រក្សាសិទ្ធិដោយ៖ ក្នុងស្រុក
ព័ត៌មានថ្មីៗ
