រឿងឆ្កួត ៗ ទាំង ៨ ដែលមនុស្សធ្លាប់ផ្ញើតាម​ប្រៃ​ស​ណី​យកាលពីអតីតកាល!!!

កាលពីមុនប្រព័ន្ធប្រៃសណីយ៍គឺជាមធ្យោបាយដ៏ល្អមួយដើម្បីធានាថាកញ្ចប់បញ្ញើរត្រូវបានផ្តល់ជូនក្នុងតម្លៃសមរម្យនិងឆាប់រហ័ស។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅចំណុចខ្លះមនុស្សចាប់ផ្តើមបញ្ជូនរបស់របរដែលមិនធម្មតាបំផុតដូចជាសត្វ មឈូស ឬ ស៊ុតនិងសូម្បីតែមនុស្សក៏គេផ្ញើតាមប្រៃសណីយ៍ដែរ។

ថ្ងៃនេះយើងនឹងចែករំលែកអ្វីប្លែកៗដែលមនុស្សចាត់ចែងបញ្ជូនតាមរយៈប្រៃសណីយកាលពីអតីតកាល។ ហើយយើងខ្ញុំត្រូវប្រាកដថាអ្នកមិនខកខាននូវអ្វីដែលបាននាំមកនៅខាង​​ក្រោមនេះទេ។

១. Mary Pierstoff ជាកុមារបានផ្ញើតាមអ្នករត់សំបុត្រដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខជីដូនរបស់នាង

ការប្រើប្រាស់ប្រៃសណីយ៍ដែលគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤ នៅពេលដែលក្មេងស្រីអាយុ ៤ ឆ្នាំម្នាក់ឈ្មោះម៉ារីត្រូវបានផ្ញើទៅជីដូនរបស់នាងពីហ្គ្រេនវីលទៅឡេវីតសុននៅរដ្ឋអៃដាហូ។ ឪពុកម្តាយក្មេងស្រីបានអះអាងថាការប្រើសេវាប្រៃសណីយ៍គឺមានតម្លៃថោកជាងការទិញសំបុត្ររថភ្លើងហើយនាំទៅដោយប្រើសេវារថភ្លើងទៅទៀត។

នាងម៉ារីមានទំងន់ប្រហែល ៤៨.៥ ផោន(=២២ គីឡូក្រាម)ដែលស្ថិតនៅក្រោមដែនកំណត់ទំងន់ ៥០ ផោន(=២២.៦៨ គីឡូក្រាម)ហើយដោយសារតែគ្មានការរឹតត្បិតលើការផ្ញើរពួកគេបានបោះត្រានិងយល់ព្រមផ្ញើរនាងតូចម៉ារីទៅផ្ទះជីដូនរបស់នាង។ ពីរបីឆ្នាំក្រោយមករឿងរ៉ាវផ្សេងទៀតបានកើតឡើងពីឪពុកម្តាយដែលបានផ្ញើកូន ៗ របស់ពួកគេម្តងម្កាលតាមរយៈអ្នករត់សំបុត្រហើយគ្រួសារក្មេងៗបានអរគុណដល់បុគ្គលិកប្រៃសណីយ៍ដែលបានអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេផ្ញើរកូនតូចៗរបស់ពួកគេ។

២. ពេជ្រដែលមានតម្លៃ ១ លានដុល្លារបានផ្ញើតាមប្រៃណីយ៍។

The famous million-dollar Hope Diamond that was estimated to have 45.52 carats was sent via mail in a plain brown box when its owner and gem dealer, Harry Winston, passed away. He trusted the postal system enough to send it from New York City to the Museum of Natural History.  The post cost him only $2.44, plus an added insurance cost of $142.85 for the million-dollar necklace. Luckily, the letter carrier who was responsible picked up the package, drove it themselves, and ensured that it got delivered to Leonard, who was the secretary at the Smithsonian Institution.

ត្បូងពេជ្រដ៏មានតម្លៃរាប់លានដុល្លារដែលត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថាមានទំហំ ៤៥.៥២ ការ៉ាត់ត្រូវបានផ្ញើតាមអ្នករត់សំបុត្រនៅក្នុងប្រអប់ពណ៌ត្នោតធម្មតាដោយម្ចាស់ហាងនិងអ្នកចែកចាយត្បូងគឺលោក Harry Winston។ គាត់ទុកចិត្តប្រព័ន្ធប្រៃសណីយ៍គ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបញ្ជូនវាពីទីក្រុងញូវយ៉កទៅសារមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រធម្មជាតិមួយកន្លែង។

ផ្ញើតាមប៉ុស្ដិ៍ប្រៃសណីយ៍ចំណាយអស់ត្រឹមតែ ២,៤៤ ដុល្លារប៉ុណ្ណោះបូករួមទាំងថ្លៃធានារ៉ាប់រងបន្ថែម ១៤២,៨៥ ដុល្លារសម្រាប់ខ្សែកដែលមានតម្លៃរាប់លានដុល្លារ។

 

៣. មានការផ្ញើត្រីរស់និងត្រីងាប់ឆ្លងកាត់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍។

មានរឿងចម្លែកមួយទៀតដែលត្រូវបានផ្ញើតាមប្រៃសណីយ៍គឺត្រី។ ទាំងត្រីរស់និងត្រីងាប់ត្រូវបានបញ្ជូនតាមប្រៃសណីយ៍កាលពីពេលមុន។

 

៤. សត្វចិញ្ចឹមមួយក្បាលត្រូវបានបញ្ជូនទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេងចាប់តាំងពីផ្ទះរបស់ម្ចាស់វាប្រែជាកន្លៃងត្រជាក់ពេក។

នៅខែធ្នូឆ្នាំ ១៩៥៤ លោកដេវីតជាបុរសម្នាក់មកពីទីក្រុងហ្វូស្តូរីរដ្ឋអូហៃអូបានផ្ញើលិខិតទៅមេបញ្ជាការនៅអូលឡែននៃរដ្ឋផ្លរីដា។ នៅក្នុងលិខិតនោះគាត់បានបញ្ជាក់ថាគាត់បានបញ្ជូនសត្វចិញ្ចឹមរបស់គាត់ពីរដ្ឋអូហៃអូដោយសារវាត្រជាក់ពេកនៅផ្ទះរបស់គាត់។

៥. បំណែកនៃកប៉ាល់ទីតានិចត្រូវបានបញ្ជូនពីមីឡេនទៅហ្សកហ្ស៊ី។

បំណែកអដ្ឋិធាតុជាង ៩០ តោនដែលនៅសល់នៃកប៉ាល់ទីតានិកត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលីហើយត្រូវបានបញ្ជូនពីទីក្រុងមីឡេនទៅហ្សកហ្ស៊ីតាមរយៈសេវាប្រៃសណីយ៍។ កម្ទេចកម្ទីដែលមានតម្លៃចន្លោះពី ១ លានទៅ ៣ លានដុល្លារត្រូវបានផ្ញើតាមអ្នករត់សំបុត្រហើយបញ្ជូនទៅសហរដ្ឋអាមេរិក។

៦. សេវាដឹកជញ្ជូនជំងឺ

យោងតាមញូវយ៉កថែមស៍បានចុះផ្សាយកាលឆ្នាំ ១៨៩៥ មានកូនបក្សីមួយដែលជាសត្វរបស់កញ្ញា Daisy James បានស្លាប ហើយក៏បានបញ្ជូនបក្សីនោះតាមប្រៃសណីយ៍ដើម្បីឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតនៃក្រុមប្រឹក្សាសុខភាពជាតិរកប្រភេទជំងឺដែលធ្វើឲ្យបក្សីនោះស្លាប់។ តើរឿងនេះបើគិតទៅពិតជាគ្រោះថ្នាក់ឬទែ?

 

៧. ឆ្មាមួយត្រូវបានបញ្ជូនតាមបំពង់បូម

ប្រព័ន្ធបំពង់ខ្យល់ត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅទសវត្សឆ្នាំ ១៨០០ ដើម្បីបញ្ជូនសំបុត្រឆ្លងកាត់ទីក្រុងញូវយ៉កក្នុងល្បឿនលឿនបំផុតកាលពីពេលនោះ។ ប្រព័ន្ធទាំងនេះស្ថិតនៅចម្ងាយ ៤ ទៅ ៦ ហ្វីតក្រោមផ្ទៃនៃទីក្រុងហើយស្ត្រីនិងបុរសដែលកាន់បំពង់ទាំងនោះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាអ្នកពូកែលោតចាប់របស់ដែលត្រូវផ្ញើ។ ទោះយ៉ាងណាក្នុងឆ្នាំ ១៨៩៧ ប្រតិបត្តិករខ្លះចង់សាកល្បងល្បឿននៃប្រព័ន្ធ។

ពួកគេបានសំរេចចិត្តដាក់ឆ្មាបញ្ជូនផ្ទាល់មួយនៅក្នុងបំពង់មួយហើយបញ្ជូនវាឆ្លងកាត់បានជោគជ័យ។ សំណាងហើយដែលវាបានមានជីវិតរស់ហើយពួកគេបានបង្ហាញនិងបញ្ជាក់ថាវាអាចធ្វើទៅរួច។

៨. ភាពលំបាកនៃការផ្ញើសារ

ក្នុងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី ២០“ភាពលំបាក” ឬស្ត្រីដែលចង់បានសិទ្ធិបោះឆ្នោតបានព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់និងអោយមនុស្សដែលមានអំណាចបានដឹងពីទុក្ខលំបាករបស់គេ។ តែដោយសារតែមិនមានការរឹតត្បិតលើការផ្ញើសារទៅមនុស្សតាមរយៈប្រៃសណីយ៍ដូចនេះ​ហើយត្រូវបានប្រគល់សារតាមប្រៃសណីយ៍ឱ្យទៅនាយករដ្ឋមន្ត្រីអង់គ្លេសដោយជោគជ័យដើម្បីក្នុងការបញ្ជូនសាររបស់ពួកគេ។

រឿងចម្លែងបន្ថែម: ការកាត់ទោសឱ្យជាប់ពន្ធនាគារយូរបំផុតត្រូវបានផ្តល់ឱ្យអ្នករត់សំបុត្រម្នាក់ដែលមិនគួរជឿ។

ការពិតមួយទៀតគឺការកាត់ទោសជាប់ពន្ធនាគារយូរជាងគេបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រត្រូវបានផ្តល់ឱ្យអ្នករត់សំបុត្រម្នាក់ឈ្មោះហ្គាព្រីយ៉ែលម៉ាក្រាដូសមកពីប្រទេសអេស្ប៉ាញ។ ការផ្តន្ទាទោសនេះគឺមានរយៈពេល ៣៨៤.៩១២ ឆ្នាំពីបទមិនបានផ្ញើរអក្សរចំនួន ៤២.៨៨៤សំបុត្រ ។

គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាកាលពីមុនគាត់មានតំណែងជាប្រធាន។

តើរឿងមួយណាដែលធ្វើឱ្យអ្នកភ្ញាក់ផ្អើលបំផុត? តើមានរឿងចម្លែកដែលអ្នកបានផ្ញើឬទទួលកាលពីមុនទេ? ផ្តល់មតិយោបល់នៅខាងក្រោមនិងចែករំលែក។

Illustrated by Natalia Tylosova and Oleg Guta for BrightSide.me